Her insan ayrıldı sevdiğinden. Kimisi anadan, babadan, kimisi yardan, evlattan… Peki gurbet gidene mi zordu, yoksa kalana mı? Kimisi gözden uzaktı, kimisi de gönülden ırak. Sevdiklerimizden uzak yaşamak çok zor bir duygu olsa da insan oğlunun alışamadığı hiçbir şey yokmuş bu dünya da. Zorda olsa alışıyoruz lakin o özlemi bir an olsun atamıyoruz içimizden. Yediğimiz yemekte, içtiğimiz suda hep onu görüyoruz, onu arıyoruz.

Hep bir yanımız eksik, buruk kalıyoruz. Varlığına ihtiyaç duyuyoruz, yolunu bekliyoruz. Özellikle gurbetçi kardeşlerimiz var bizim. Hem ailesine hem vatanına hasret yaşayan kardeşlerimiz. Kalan sadece gidene hasret duyarken, giden hem sevdiklerine hem de vatanına, evine hasret duyuyor. Gidenin gurbet yükü daha ağır geliyor, gittiği yerde yaşam mücadelesi başlıyor. Yeni insanlar, yeni bir hayat onu bekliyor. Neler yaşayacak, neler görecek kim bilir. Kaldıramayacak bazen ağır gelecek yükü yorulacak. Ama yine de mücadele edecek yılmadan. Sevdikleri aklına gelecek en güçsüz zamanlarında onların sevgisiyle yeniden güçlenip yoluna devam edecek. Kurduğu dünyasına sahip çıkacak, çaba göstererek bunu başaracak. Sabır etmek, emek vermek bizleri aydınlığa çıkaracak erdemli davranışların başındadır. Bu süreç zor olsa da sonunda ki güzel günleri görmenin umuduyla sabır etmeliyiz. Gittiğimiz yerde ve insanlara karşı bunu yapmak, hayatımızı yoluna koyacaktır. Yorulup vazgeçmek isteyeceğiz belki ama bazen başka bir yol olmadığı için zamana bırakıp sükûnet göstererek uzun uzun sabredeceğiz.

Kalanların gidenin yokluğuna alışamadığı, kocaman bir boşlukta kaldığı, gurbetin ölümden daha zor bir ayrılık olduğunu iliklerine kadar yaşaması da bu hissin zaman ne kadar geçerse geçsin değişmediğini gösterecek. Ölen biriyle bir kere vedalaşıp ümitler son bulurken, giden biriyle her seferinde yeniden vedalaşmak, yeniden ölmek gibi acı veriyor insana. Yaşıyor ama seninle değil. Ümit hep var ve bir yerlerde yaşadığını bilmek ama görememek acıtıyor kalpleri. Özlem büyüdükçe büyüyor. Özel günlerde bir arada olamamak, özleyince kokusunu duyamamak, başın sıkışınca kapısını çalamamak bunların hepsi gurbete dahil.

Gidene de kalana da zor olan, hasreti ağır ve bir ömür bununla yaşamak zor olsa da sağlıklı, mutlu, huzurlu bir yaşam sürüyorsa en büyük tesellimiz bu oluyor. İyi olduğunu bilmek bize dayanma gücü veriyor. Keşke gurbet olmasa ama insanız ve kaderimiz neyse onu yaşıyoruz, Rabbim kuluna taşıyabileceği kadar yük verirmiş. Bunu olgunlaştıkça, yaş aldıkça daha iyi anlıyoruz. Şimdi kararı siz verin gidene mi gurbet kalana mı?...