Peki, biz, oruç tutmuş olmanın hazzını yaşarken Ramazan Doğu Türkistan’a uğruyor mu? Bir Müslüman Uygur hangi ibadetini rahat yapmış ki Ramazan’ı rahat geçirsin.18 yaşından küçüklere oruç tutmak yasak, memura yasak, çiftçiye zorla su içittiriliyor…

Meydanlarda İçki şölenleri yapılarak Ramazan’ın manevi etkisi yıpratılmaya çalışılıyor. Uygur soydaşlarımıza kalsa işlettiği lokantayı, dükkânı Ramazan’da kapatacak. Olur mu öyle? Kızıl Çin müsaade eder mi? Etmez. İflah eyledik iflah! Müsaade etmeyi bırakın beş çeşit içki mağazaya konmak zorunda. Konulmazsa parasal ceza. Lokantalar mekanı açık tutmak ve içki servisi yapmak zorunda.

Ee Müslüman sen burada güzelce karnını doyurup iftar yaptın, ezan okunsa da teravihi kılsak diye ezanı bekliyordun. Doğu Türkistan’da da öyle mi? Teravih kılınıp kılınmadığını kontrol etmek için sık sık evlere baskın yapılıyor. Yetti mi? Yetmez… Ramazan’a özel imamlara ve Müslüman Uygur kızlarına meydanlarda Çince müzikle zorla dans ettiriliyor. Kıldın mı Müslüman namazını? Dua da ettin mi Doğu Türkistan’a? Unuttun, unuttun yine demek. Unutma...

Ne oldu Müslüman hiç sesin duyulmuyor, yoksa Uygur Türk diye Ümmet mi sayılmıyor? Uygurlara Teravih yasakken, Çinli Hui Müslümanlarına serbest. Çin’in iç kesimindeki birçok Müslümanlara, siyasi ve vatandaşlık hakları açısından Uygurlardan fiili olarak çok fark gözetilmektedir. Çin’deki diğer Müslümanlara uygulanan politika ve sistem Uygurlara göre çok rahattır. Türk’ün kendi vatanında Türk esir düşmüş, Türk ve Müslüman olmak suç sayılmıştır. Hem kan hem din kardeşlerimiz kan ağlıyor.