Koronavirüs (Kovid-19) tedbirleri kapsamında geçtiğimiz hafta sonu Türkiye genelinde 56 saatlik sokağa çıkma kısıtlaması uygulandı.
Katılacağım bir televizyon programı gereği cumartesi günü dışarı çıkmak zorunda kaldım. 

Bu süreçte zorunlu olmadıkça dışarıya çıkmamaya özen gösteriyorum. 

Sokağa çıkma yasağının olduğu saatlerde caddeleri, sokakları ve bulvarları boş bir Ankara ile karşılaşacağımı düşünüyordum!
Ama karşılaştığım manzara beni çok şaşırttı. 

Cumartesi saat 15.00 sıralarında evimden çıkar çıkmaz çok sayıda insanın dışarıda olduğunu gördüm. “Evimin önündeyim yasak olmaz, markete gideceğim” gibi bahanelerle insanlar bir hava alma uğruna kısıtlamayı adeta deliyorlardı.

Neyse arabama bindim ve hareket ettim. Güzergahım boyunca yolda yürüyen insanlarla; caddeleri, sokakları, bulvarları dolduran araçlarla karşılaştım! 

“Herkes mi görevli? Herkesin mi işi var?” diye düşünmeden de edemedim. 

Kısıtlamada Ankara’da gördüğüm trafik yoğunluğu beni çok şaşırttı.
 
Evet anlıyorum, herkesin işi var, veyahut insanlar bir yerlerden izin belgesi alarak kısıtlama günlerinde dışarı çıkmak istiyor; ama bu sefer de diğer insanların evde kalmasının bir anlamı kalmıyor.

Ben şahsen çok zorunlu olmadıkça dışarı çıkmıyorum. 

Tedbirlere uymadığımız sürece, daha çok evde kalmaya devam ederiz. Onun için herkese büyük sorumluluk düşüyor. 
Gözünüzün önüne salgından hayatını kaybeden insanları, zor şartlar altında kan ter içinde kalarak saatlerce çalışan sağlıkçılarımızı getirin. 
Ve dışarı çıkmak için bir kez daha düşünün!