Yüce Allah, insanları ruh ve beden kabiliyetleri bakımından, canlıların en mükemmeli kılmıştır. Bir ayrıcalık olarak insana, düşünme ve konuşma yeteneği vermiştir. Allah, insan için dilin büyük bir nimet olduğuna ‘Biz ona bir dil ve iki dudak vermedik mi? ‘Mealindeki ayetinde işaret etmektedir.

Dil ile söylediğimiz her sözün, melekler tarafından kaydedilmekte olduğu açıkça ifade edilmektedir. Kişi dilini iftira, yalan, gıybet, söz gezdirme, ara bozma, insanları birbirine düşürme gibi dinimizin haram kıldığı sözleri söylemekten ve dinlemekten kesinlikle korumalıdır.

Özelliklede Ramazan ayında oruç tutmanın fazileti sadece yiyip içmekten uzak durmak değildir. Nefsimize hâkim olmak denilince tüm vücudumuzla oruç tutmaktır. Yalandan, haramdan, gıybet ve dedikodudan dilimizi soyutlamak Ramazan ayına yakışır şekilde ve ondan sonrası için kendimize hâkim olabilmenin erdemliğiyle yolumuza devam edebilmektir. Kalp kırmadan, insanları yargılamadan, ne olduğunu bilmeden konuşmamalıyız. Konuşma şeklimiz bizim ahlakımızı ve edebimizi temsil eder. Üslup insanlara karşı en dikkat edilmesi gereken bir davranıştır. Hem dinimizce hem insanlık adına en doğrusu budur. Çok konuşmak her şeyi bilmek anlamına gelmez. Az konuşup öz konuşarak ta gayet bilgili olduğumuzu gösterebiliriz. Biz doğru olursak dilimizde doğru şeyleri söyler ve kalbimizin güzelliğini yansıtır aslında...

Doğru ve güzel söz söylemeyi dinimiz sadaka saymış ve bu tür sözlerin Allah katında sevap kazanmamıza vesile olacağını bildirmiştir. Bunun için, bir Müslümanın tatlı dilli, güler yüzlü, şirin sözlü olması ve kimseyi incitmemesi gerekir. Ona yakışan budur.

Dil bir anahtar gibidir. Hayrında şerrinde kapısını açabilir. Bu nedenle ağzımızdan çıkacak sözlere dikkat etmeli, aklın ve imanın terazisinde tarttıktan sonra söylemeliyiz. Düşünmeden söylediğimiz sözlerin, kırgınlıklara, dargınlıklara, kavgalara, hatta çeşitli olumsuzluklara kapı açabileceğini ve insani ilişkilerin bozulmasına sebep olabileceğini unutmamalıyız.