Çocuk kötüye kullanımı veya ihmali yinelenebilirliği, çocuğa genellikle en yakını olan kişiler tarafından yapılıyor olması ve çocuk üzerinde yaşamının ilerleyen yıllarını dahi etkileyecek uzun süreli etkilerinin olması nedeniyle, tanımlanması ve tedavi edilmesi en zor travma türüdür. Kötüye kullanımı ve ihmalin farklı şekilleri yalnız aileleri değil, toplumu, sosyal kuruluşları, yasal sistemleri, eğitim sistemini ve iş alanlarını da etkileyen bir halk sağlığı sorunudur. Dünya Sağlık Örgütü de şiddeti ve şiddetin önlenmesini bir halk sağlığı sorunu olarak ele almaktadır.

Çocukluk döneminde kötüye kullanıma maruz kalan çocuklarda, buna bağlı olarak birçok fiziksel, psikolojik ve sosyal problem görülmektedir. Erken çocukluk dönemi travması yasayan çocukların, travma anında ketlendikleri, yaşamlarının devamında bu travma anına kilitlendikleri ve psikososyal gelişimlerini tamamlayamadıkları görülmektedir.

Yaslanan bu travmaların en önemli sonucu, bunların gelişim dönemindeki çocuğun algısını ve bağlantıları bozarak yetişkin yasamda benzer travmatize edici ortamları ya da ilişkileri oluşturmalarına neden olmasıdır.

Çocukluk çağı travma öyküsü yaşam boyu psikopatoloji olasılığını arttırmaktadır. Çocuklukta yaşanan cinsel kötüye kullanılma ve ebeveynlerin ilgisinden mahrum kalma erişkinlerdeki depresyonla ilişkili bulunmuştur. Çocukluk çağındaki kötüye kullanılma aynı zamanda anksiyete bozukluklarına, özellikle de panik bozukluk ve yaygın anksiyete bozukluğuna yatkınlığı arttırır. Çocukluğunda cinsel veya fiziksel travmaya uğramış̧ olanlarda daha fazla depresyon ve anksiyete belirtileri ve daha fazla özkıyım girişimi olduğunu saptanmıştır. Yapılan çalışmalarda bazı psikiyatrik hastalıklarla çocukluk çağı travma öyküsünün varlığı arasındaki ilişki gösterilmiştir. İleri yaşlarda ortaya çıkabilen psikiyatrik bozukluklar başlıca; kişilik bozuklukları, alkol-madde kullanımı ile ilgili bozukluklar, duygudurum bozuklukları, anksiyete bozuklukları, disosiyatif bozukluklar ve somatoform bozukluklardır. Örselenme yaşantılarının şiddeti, sıklığı ve sürekliliği ruhsal patolojinin çeşitliliğini ve şiddetini arttırmaktadır.

Posttravmatik Stres Bozukluğu, kognitif bozukluklar, emosyonel distres bozulmuş benlik duygusu, kaçınma, kişilerarası zorluklar, sağlık problemleri gibi problemler çocukluk çağında travmaya uğrayanlarda daha sıktır.

Çocukluk dönemi travmaları (kötüye kullanım ve ihmal) ile kendine zarar verme ve özkıyım davranışı arasında çok güçlü bir ilişki mevcuttur. Çocukluklarında kötüye kullanım ve ihmale uğramış̧ anne babaların kendi çocuklarına karşı daha örseleyici disiplin yöntemleri kullandıkları bildirilmiştir. Böylece bozukluk nesilden nesile aktarılmaktadır.