D ün tam 100 yılı geride bıraktık. Büyük bağımsızlık savaşının verildiği, ölüm kalım mücadelemizin üzerinden tam 100 yıl  (1 Asır) geçti. Ancak bir değil binlerce asırda geçse asla unutmayacağız. Yedi düvele karşı verdiğimiz bağımsızlık mücadelemiz son model teknolojilerin değil, sadece kuru bağırlarını siper edip, dönemeyeceklerini bile bile ölüme giden onbeşlilerin zaferidir. Canlarını bu vatan uğruna feda edenlerin zaferidir. İngiltere’nin, Fransa’nın İtalya’nın ve Rusya’nın son teknoloji silahlarına karşı sadece iman gücünün, azmin, fedakarlığın ve şehadete susamışlığın savaşıdır Çanakkale. Ananın sırtındaki evladından daha değerli gördüğü top mermisini, ıslanmasın diye battaniyeye sarıp sarmaladığı fedakarlığın sembolüdür Çanakkale. Seyit Onbaşı’nın kaldırmayacağı ağırlıktaki 250 kiloluk top mermisini Allahın izni ile tek başına sırtlamasıdır. Hz Muhammet’in türbedarına “Ben her zamanki makamımda değilim, birkaç zamandır Çanakkale'deyim… Çok zor durumda bulunan kardeşlerimi yalnız bırakmaya gönlüm razı olmadı. Onlara yardım ediyorum…"  diyerek kardeşlerim dediği bizleri unutmadığının ve bunun İslam’ın savaşının olduğunun kanıtıdır.

 Milli Şairimiz Mehmet  Akif hani diyorya :

 Bastığın yerleri

''toprak!'' diyerek geçme, tanı!

Düşün altındaki

binlerce kefensiz yatanı. 

Evet bu vatan toprakları altında kefensiz yatan şehitlerimizindir. Evlatsız kalan anaların, sevdalılarını bile bile ölüme gönderip kavuşmayı mahşere bırakan gözü yaşlı bacılarımızın bize yadigarıdır. Namus bildikleri vatanı kurtarmak için bir metre sonra öleceklerini bile bile Allah Allah diye şehadete giden şehitlerin zaferidir. Onlar ki  gözyaşları ve kanlarıyla kazandılar bu toprakları ve bize emanet ettiler. Bizler onların emanetlerine sahip çıkmalıyız . Ve bu memleketin her bir karış toprağının bir şehidin kanıyla sulanmış bu topraklarına geçmişte alçakları uğratmadığımız gibi gelecekte de uğratmayacağız. Ey Şüheda! Bizler sizler kadar belki cefakar olamayabiliriz fakat, sizlerin bizlere emnetine asla ihanet etmeyeceğiz…