Dört gün önce, alışmış olduğumuz için bazılarımızın pek de umurunda olmayan bir gelişme yaşandı. Devletimizin üst düzey yöneticileri ‘’yine’’ bir kilise açılışı / yapılışı töreninde bir araya geldiler. Senelerdir kiliseler belirli aralıklarla devlet erkanı eşliğinde açılıyor fakat aziz milletimizin ‘’Ayasofya! Ayasofya!’’ feryatları ya siyasi malzeme olarak kullanılıyor ya da değişik söylemlerle geçiştiriliyor. 

Milletimizin ‘’Ayasofya’da namaz kılma’’ duyarlılığı, ahlak dışı bir eylem olarak görülüp, istenmeyen görüntüler meydana geliyor. 

Ayasofya; Fethin nişanesi, İslâm’ın ganimeti, Yüce Rabb’imizin bize bir lütfu, Hilâlin haça galebe gelme gururu ve şerefidir. 

Fatih Sultan Mehmed Han’ın İstanbul’u fethi dolayısıyla Türk milletine bir armağanı ve emanetidir Ayasofya!
Böyle bir şerefi geriye tepmek, şuurlu bir Müslümanın yapacağı iş değildir. Fatih’in lanetini üzerimize bırakmak akıl kârı değildir!

Asırlık Camii’yi bize kilise havasında müzelik yer olarak yutturamazsınız. Fatih’in, Akşemseddinlerin ve binlerce berrak alnın secdeye değdiği yerleri onursuz ayaklarla kirletmenin manası yoktur. Bu fetihe karşı bir suikasttır. Bu maddenin manaya karşı bir suikastidir. Bu onurumuza kastetmektir. Müslümanlarla dalga geçmektir. Atalar kıblegâh’ını tekmelemektir. Elbette ömrümüz vefa ettiği sürece Ayasofya’nın kavgasını sürecek, şehadet parmaklarımız gibi iman dolu yüreklerimizi bu davaya karşı olanlarla tokuşturacağız. Ayasofya’nın itibari iade edilene kadar, tıpkı mevzii’de son kalan askerin, emanet olan vatanı koruma edasıyla, kaşları çatık, imanı keskin mü’min tavrıyla duruşu gibi biz de duracağız. Çünkü Ayasofya VATANDIR!

Biz devlet erkanını kilise açılışında kahkahalarla değil, Ayasofya önünde Ezan-ı Muhammed’i akabinde tekbirlerle görmek istiyoruz!

Sanırım Ayasofya dile gelse, feryad figan içinde şöyle der; Fatih’in torunluğu iddiasında ısrarcıysanız artık beni ibadete açın!

Yazımı Osman Yüksel Serdengeçti Ağabeyin şiirinden bazı kısımlarla bitiriyorum;

Ey İslam'ın nuru, Türklüğün gururu Ayasofya! 

Şerefelerinde fethin, Fatih'in şerefi, 

Işıl ışıl yanan muhteşem mabet!... 

Neden böyle bomboş, neden böyle bir hoşsun? 

Hani minarelerinden göklere yükselen, 

Ta maveradan gelen ezanlar?... 

Hani o ilahi devir, ilahi nizamlar?... 

Ayasofya ses vermiyor, 

Ayasofya bir hoş, 

Ayasofya bomboş!... 

Hani nerede? 

Şu muhteşem minberde, 

Binlerce erin baş koyduğu şu temiz yerde, 

Şimdi hangi kirli ayaklar dolaşıyor?... 

Ayasofya! Ayasofya!...Seni bu hale koyan kim? 

Seni çırılçıplak soyan kim?!... 

Hani nerede? 

Gönüllerden kubbelere, 

Kubbelerden gönüllere 

Gürül gürül akan Kur'an sesleri?... 

Kur'an sesleri dindirilmiş, 

Müslümanlar sindirilmiş!... 

Allah-Muhammed (s.a.v) -Hülafa-i raşidinin 
İsimleri kubbelerden yerlere indirilmiş!... 

Ayasofya, 

Ey muhteşem mabet; 

Gel etme, 

Bizi terketme!... 

Bizler, Fatih'in torunları, yakında putları devirip, 

Yine seni camiye çevireceğiz... 

Putperest Roma'ya yeni bir mezar kazacaklar, sessiz ve öksüz minarelerinden yükselen ezan sesleri fezaları yeniden inletecek! Şerefelerin yine Allah'ın ve O'nun sevgili peygamberi Hz. Muhammed'in aşkına, şerefine ışıl ışıl yanacak; bütün cihan Fatih Sultan Mehmed Han dirildi sanacak!... 

Bu olacak Ayasofya, 

Bu muhakkak olacak... 

İkinci bir fetih, yine bir ba'sü ba'delmevt... 

Bugünler belki yarın, belki yarından da yakındır, 

Ayasofya, belki yarından da yakın!... 

Ayasofya’nın kıyamete dek aslına rücu edilmesi duası ve bir Mü’min olarak sizin bu davaya gönül vermeniz temennisiyle Rabb’ime emanet olun.