12 Eylül 2019, 28 Aralık 2019 - 31 Aralık 2019, 22 Temmuz 2020 - 26 Temmuz 2020 tarihleri ve son olarak da 1 Haziran 2021 - 4 Haziran 2021 tarihleri arasında İstanbul'da bulundum.

2019 ve 2021 yılları arasında, özel durumlarından dolayı sık sık ziyarette bulunduğum İstanbul hakkında kıyaslamalarıma devam ediyorum.

Daha önce de, Ankara ve İstanbul kıyaslaması hakkında (1) ve (2) olmak üzere seri yazılarımı yazmıştım.

Son İstanbul ziyaretimi de gerçekleştirip, Ankara'ya dönünce yeni bir kıyaslama yapmam gerektiğini fark ettim.

Yapacağım kıyaslama çok farklı olacak. Bunun en büyük nedeni, korona virüs varlığının devam etmesi. Öyleyse, geçelim yeni kıyaslama maddelerimize.

1- Kafe, restoran, market ve gezilecek yerlere girişlerde HES kodu sorgusu yapılmıyor. Bu konuda Ankara'da hemen hemen her semtte olmasa bile, Ankara'nın çoğu bölgesinde denetimler yapılıyor.

2- Oteller ve pansiyonların temizliği çok sorunlu. Konaklama yaptığım tesis çok güzeldi. Ancak pek çok tesisin bu konuda sınıfta kaldığını söyleyebilirim. Daha çok yerli olmayan pansiyon ve oteller denetim dışında tutuluyor gibi bir hava hakim. Ankara'da bize laf gelmesin adı altında temizlik yapılıp, düzen sağlanılıyor.

3- Trafiğin en yoğun olduğu bölgelerde alternatif yol seçenekleri yok. Ankara'da hemen her semtte olmasa bile, en azından birkaç alternatif rota mevcut.

4- Dilenci ve sokak satıcısı sorunu hâlâ devam ediyor. Emekçilere saygım sonsuz ama soyguncuların gözünün yaşına bakılmamasını tavsiye ederim. Zabıta denetimleri yapılmalı. Bir simit, bir su 10 TL edemez. En azından Ankara'da saat geçince 3 tanesi 1 TL edebiliyordu.

Şimdilik bu ve bunun gibi sorunları kaleme aldım. İstanbul'a bir diğer gidişimde daha ciddi sorunları kaleme alacağımı düşünüyorum.

Çünkü bugün yazdıklarımı hemen hemen herkes konuşur. Ancak, daha ciddi sorunları kaleme alırsam, ciddi yaptırımlar gerçekleştirebileceğimizi düşünüyorum.