Bildiğiniz üzere atalarımızın her durum karşısında bize tavsiye ve yol gösterici olması bakımından sözleri mevcut bunlardan biri de ‘Zararın Neresinden Dönersen Kârdır’ sözüdür. Eminim her gün pek çok kez kullanırız bu atasözünü.

Lakin bugün bahsetmek istediğim hususla alakası ülkemizin ve insanlığın geleceği için bir hayli öneme sahip.

Önceki gün Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca hazırlanan ‘Sıfır Atık Yönetmelik Taslağı’ görüşe sunuldu.

Buna göre: Taslağın hayata geçmesi halinde belediyeler ile alışveriş merkezleri, organize sanayi bölgeleri, bin ve üzerinde çalışanı olan kamu kurum ve kuruluşları, 100'den fazla öğrencisi bulunan eğitim kurumları, 100 üzeri çalışanı olan iş yerleri, sanayi kuruluşları, 4 ve 5 yıldızlı oteller ile 50 ve üzeri yatak kapasitesine sahip sağlık kuruluşlarına 2019'da Sıfır Atık Sistemi'ne geçerek, Sıfır Atık Belgesi alma zorunluluğu getirilecek.

Ayrıca atık önlemenin mümkün olmadığı yerlerde atığın en aza indirilmesi için tedbirler alınacak ve kaynaklar verimli kullanılacak.

Efendim bunlar iyi hoş lakin biraz geç kalınmış bir uygulama ve onun için ben Zararın Neresinden Dönersek Kârdır diyorum.

Uygulamanın başarılı olması bizim için hayati öneme sahip ülkemizde yeterince kaynak olmasına karşın bunların düzenli kullanılmaması neticesinde birçoğu ziyan olmaktadır.

Tasarruf dediğimiz kavram ülkemizde kanımca yanlış değerlendirilmekte ve yanlış kullanılmaktadır.

Bizde tutumlulukla karıştırılıyor olsa da tasarruf elindeki imkanları en verimli şekilde kullanmak ve onlara hayatı düzenlemektir.

Buradan hareketle dünyanın şu an içinde bulunduğu durumu düşünecek olursak verimli tarım alanları ve su kaynaklarının ne derece önemli olduğu, aynı zamanda üstünde bulundurduğumuz toprakların ne kadar değerli olduğunu iyi bilmeliyiz.

Modern Avrupa’nın pek çok ülkesinde halen bütün kaynaklar olabildiğince verimli değerlendirilerek kullanılıyor. Konudan sapmadan bir örnekle durumu pekiştirmek istiyorum.

Neredeyse her gün yağmur alan, okyanusa kıyısı, kanalları olan ve su sıkıntısı yaşamayan, su kaynakları yeterli olan Batılı bir ülke bütün bunlara rağmen yağmur suyu toplama kanalları ile bulutlardan gelen temiz suyu biriktirme ve kullanma yoluna gidiyor.

Bunu da yaklaşık 200 senedir yapıyor. Tam bir tasarruf.

Ayrıca yine bütün zenginliklerine karşın Batılı ülkelerin çoğu ikinci el kullanım, kağıtların geri dönüşümü, gıda atıklarının yem ve gübre olarak geri dönüşümü konularında bir hayli başarılılar. Yani atıklarını bile kâra geçirmeyi başarmışlar.  

Yönetmelik her ne kadar geç kalınmış olsa da çok başarılı ve yerinde bir uygulama. Şimdi başladığımızda bile gelecek nesiller için önemli adımlar atmış, onlar için daha yaşanabilir bir dünya bırakmış olacağız.

Projenin öncelikle okul, AVM, otel, sağlık kuruluşları gibi yoğunluğu fazla yerlerde başlatılıyor olması önemli bir adım.

Bütün bunlardan önce eğitim verilen tüm kurumlarda atık ve geri dönüşüm bilincinin yerleştirilmesi gerekmekte.

Eğitim toplumun kurallara uyması hususunda birinci, aksatılamaz bir şarttır.

Hem toplumun ilerlemesinde hem de toplumun yeni durumlara entegrasyonunda eğitimin önemi yadsınamaz bir gerçek.

Projenin asli unsurlarından biri olan ayrıştırma işinin daha en baştan başlayabilmesi ve atıkların yeniden kullanıma sunulması açısından en büyük görev belediyelere düşüyor.

Belediyeler halkın gözünü boyamak adına pek çok gereksiz işle uğraşarak zamanını ve kaynaklarını harcıyor.

Bu gibi işler yerine ‘Sıfır Atık Projesi’ gibi tüm toplumu ilgilendiren işlere daha fazla eğilmelerini bir vatandaş olarak arzu ediyoruz.

Tabi burada belediyeler ilk başlarda proje oturana dek bir hayli zaman ve para harcayacak, proje oturduktan sonra halkın da bu yönde eğitilmesiyle başarı sağlanacaktır diye düşünüyorum.