6 Şubat 2023 tarihinde saat 04.17’de meydana gelen Kahramanmaraş merkezli 7,7 büyüklüğündeki depremin ardından saat 13.24’te 7,6 büyüklüğünde ikinci deprem gerçekleşti.

Yaşanan bu iki deprem arasında binlerce artçı deprem de meydana geldi ve olayın sıcaklığı hiç geçmedi. Özellikle; depremin Kahramanmaraş merkezli olması ve beraberinde; Adıyaman, Hatay, Malatya, Gaziantep, Adana, Kilis, Osmaniye, Diyarbakır, Şanlıurfa ve Elazığ’ı olumsuz şekilde etkiledi.

Ayrıca bu kentlerimizde de artçı ve artçı olmayan büyüklükte depremlerin yaşandığını da canlı olarak hissettik.

Yaşanan deprem birkaç ilimizi yok edecek büyüklükte gerçekleşmiş olsa bile ülke olarak, Türkiye Cumhuriyeti olarak acısı hepimizin yüreğini yaktı.

6 Şubat depremleri nedeniyle; 53 bin 537 vatandaşımızın hayatını kaybettiği ve107 bin vatandaşımızın ise yaralandığı bildirildi. Ülke olarak derinden yaralandığımız bu üzücü günlerin üzerinden ise tam 1 yıl geçti.

Unutmanın mümkün olmadığı hatta “unutmak” kelimesinin bile dilimiz ile bağdaşmadığı bu üzücü günlerin ardından ise, depremin enkazlarından çıkarılan geçmişin tatlı hatıraları kaldı. Deprem nedeniyle ülke olarak iyi bir dayanışma içerisinde olmamız ise felaketin büyümesine engel oldu.

Bu konuda tüm herkese ayrı, ayrı teşekkür etmek gerçekten hepimizin birbirine olan borcudur. Yağmur, kış, çamur demeden var gücü ile deprem kentlerine akın eden binlerce vatandaşımız bu dayanışmada yer aldıkları için gerçekten büyük bir teşekkürü hak ediyor. Elbette yeterli olmayacak ancak bu hepimizin büyük bir borcudur.

Özellikle kumbarasında biriktirdiği oyuncak parasını bağışlayan minik çocukların merhameti, son ekmeğini deprem bölgesine götüren işçiler ve evinde “ben bunu hak etmiyorum” diyerek tüm eşyalarını toplayan aileler ülkemiz adına şanslı olduğumuz varlıklarımızdır.

6 Şubat depremi ülkemizi derinden yaralamış olabilir ancak Türk halkı olarak vatandaşlarımızın birbirine olan dayanışması, yardım severliği ve merhameti bizi ayakta tutan tek netice olarak elimizde kaldı.

6 Şubat depreminin yıl dönümü esnasında uyumak istemediğim gibi ve uyumasını da istemediğim pek çok kişi oldu. İnsanların acısını biraz olsun anlamak ve o psikolojiyi yaşamak adına buna destek oldum. Saat 04.17’yi gösterdiğinde ve 13.24’ü gösterdiğinde nabzımın yavaşladığını hissetmem ile beraber aslında benim için yaşamak büyük bir lüks olduğu düşüncesine kapıldım.

Çünkü geçmiş sadece enkaz altında kaldı. Anılar, yaşantılar ve hayallerin hepsi bir yığın altında saklı kaldı. Bunu hissetmek ve bu doğrultuda yaşamak ise gerçekten acı verici ve üzücü.

Umarım yaşadığımız tüm depremler hepimize bir ders olur ve almamız gereken önlemler ve tedbirler için geç kalınmış olmaz. İnsan, gezegenin en değerli varlıklarından bir tanesi. İnsanın yaşamda olan yeri gerçekten değerli ve kıymetli.

Deprem nedeniyle aramızdan ayrılmış vatandaşlarımıza Allah’tan rahmet diliyor, yaralı vatandaşlarımıza geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum. Geride kalan tüm kederli ülkemizin güzel insanlarına sabırlar diliyorum. Rabbim tekrarını nasip etmesin inşallah.