İçimdeki kararsızlığın, karanlığın, durmadan yağan yağmurun bir sebebi vardı belki. Belki sebepler beni sayfalarımı yırtmaya itmişti. Belki, belki de sadece yanlış anladılar. Ben yağmuru severim beyefendi! Yağmurda akar bedenimdeki hapsolmuş karmaşa. Yağmurda açarım kollarımı, kanatlarımdaki pis çamuru temizlesin diye. Yağmurda ağlarım; ama mutluluktan, kurtuluştan, özgürlükten. Yağmura ağlarım, gitmesin diye. Gidince her yer çamur oluyor, batıyorum, saplanıyorum yine çünkü. Ben yağmuru severim hanımefendi! Ben sadece, sadece bir gün… bir gün kaybolmak istedim. Van Gogh’un kızıllarına karışmak istedim.

Boya olmak istedim. Parmaklara bulaşıpta hiç çıkmayan inatçı boyalardan. Boş bir tuval olmak istedim, değersiz ama temiz,saf,beyaz olmak istedim. Gökyüzüne dalmak istedim. Yıldızlarla yüzmek, yağmura değmek istedim. Ah, ben yağmuru ne çok severim.

Ben karanlığın aydınlık tarafında saklanırken yine; Van Gogh’un kızıllarına karışmak istedim. Ben temizce delirmek istedim, en seslisinden. Deli desinler ama uzak dursunlar istedim. Yağmurla kavga etmek istedim. Ah, ben yağmuru ne çok severim. 

Ben çığlıklar atmak istedim, boğazımı yırtana kadar bağırmak istedim. Görsünler istedim, benimle bağırsınlar istedim. Ama sonra… sonra ben… ben Van Gogh’un kızıllarına karışmak istedim.
Ben yürek olmak istedim, durmadan can vermek istedim. Yorulmazdım efendim! Ben şemsiye olmak istedim, hem korumak hem ıslanmak istedim. Ben rengi solmuş pembe bir şemsiye olmak istedim, rengini, bütün güzelliğini yağmura bahşetmiş olanlardan. Ah efendim, ah ben yağmuru ne de çok severim.
Ben bir kitap olmak istedim; eski, yırtık ama güzel olanlardan. Ben bir şiir mısrası olmak istedim, üzerine gözyaşları düşmüş bir  şiir mısrası. Ben sadece ağlamak istedim!

Ben tonlarca kalem olmak istedim, tonlarca anıya araç olmak istedim. Ben bir mektup pulu , ben bir imza olmak istedim. Ben anı olmak istedim efendim. Anılar olmak istedim. Ben Van Gogh’un kızıllarına karışmak istedim.
Ben bir oyuncak olmak istedim, tahtadan, rengarenk olanlardan. Ben çocuklar gülsün istedim efendim! Oysaki onlar her gece gözyaşlarını yastıklarına akıtıyorlardı. Sessizce efendim! Sessizce…
Ben… ben ölmek istedim efendim. Susmak istedim. Karanlığın ardından çıkıp ışıklarda kaybolmak istedim. Ben Van

Gogh’un kızıllarına karışmak istedim. 
Ama görüyorsunuz ya… görüyorsunuz ya, ben yağmuru ne kadar çok severim. Orda yağmur yağmayacağından korktum efendim.