Çok zor bir bölgede, ilgisiz velilerin, problemli öğrencilerin, kısıtlı imkanların olduğu bir okulda mı çalışıyorsunuz? Yahut böyle bir okulun velisi ya da öğrencisi misiniz? İşte tam da size göre bir hikaye... Öyle bir bölgedeki okulun başarı hikayesi...

Georgia Newnan’da yer alan SMOKEY ROAD ORTAOKULU yaşanan hızlı personel değişimiyle, 5 yılda 4 farklı  müdür görmüştü.

Newnan'ın nüfusunun neredeyse %20’si yoksulluk sınırının altında yaşamaktaydı. Smokey Road öğrencilerinin %60’ından fazlası ekonomik açıdan dezavantajlı olarak nitelendirilmekteydi. Yeni müdür Dr. Laurie Barron, 2004 yılında Smokey Road'a geldiğinde okul, eyaletteki beş ortaokul içinde en düşük akademik başarıya sahipti. Ancak devamsızlık, disiplin suçu, çocuk adalet sistemiyle ilgili suçlamalar ve disiplin sorunu açısından sıralamanın en üstünde yer alıyordu. Smokey  Road’un birçok açıdan yardıma ihtiyacı vardı ama Laurie ilk olarak okulun kararlılığa ve güvenliğe ihtiyacı olduğuna karar verdi.

“Okuldaki ilk yılımı sıraların üzerinden atlayıp kavga edenleri ayırmakla geçirdim. İnsanlar nasıl bir taktiğe sahip olduğumu soruyorlardı. Onlara bu konu ile ilgili bir bilgim veya taktiğimin olmadığını, sadece sıraların üstünden atlayarak kavga edenleri ayırdığımı söylüyordum.”

Laurie, ilk yılını öğrencileri birbirinden uzak tutmaya çalışarak geçirdi. Çoğu zaman onları uzaklaştırma cezası ile evlerine gönderiyordu. Bu gerçekten gerekliydi. Laurie öğrenciler kavga ettiğinde öğrenimin neredeyse imkansız olduğunu fark etti. Birinci yılın sonunda öğrencilerin ne tür davranışlar sergilediğini anlamaya başladı ve onlar için bazı temel kurallar koydu. Hepsinden önemlisi ikinci yıl okulda çalışmaya devam etti. Bu durum personel değişim hızını düşürdü ve okulun verimli bir şekilde uzun vadeli planlar üzerinde çalışmasını sağladı. Bu planlarla okul kültürüne kök salmış alışkanlıkları yok etmek hedefleniyordu.

“Okulumuz iyi bir okul olarak görünmüyordu ve bu durum herkes tarafından kabul edilmişti. ikinci yılımızda bu konu ile ilgili gerçekten ne yapmak istediğimizi düşünmeye başladık. Öğrencileri bu okulda olmak istedikleri noktaya getirmemiz gerekiyordu ve öğrencileri tanımamız gerektiği konusunu fark ettikten sonra buna bağlı olarak misyonumuzu ve vizyonumuzu geliştirmeye başladık. Tüm yılı bu şekilde geçirdik. Bu, öğretmenlerin, öğrencilerin, okul personelinin ve halkın içinde bulunduğu uzun bir süreç olacaktı. Okul aile birliğini organize ettik. Okuldaki öğretmenlerin bir bölümü öğrencilere inanıyordu. Fakat bir bütün olarak tüm okul öğrencilere inanmıyordu. Halkımızın da öğrencilere inancı yoktu. O zamanlar ortada misyonumuzla ilgili büyük bir resim olmamasına rağmen, öğrencilere inanan öğretmenlerimiz vardı, onlarla bugün hala çalışmaya devam ettiğimizi görüyorum.”
Kendimize bir vizyon belirledik. Vizyonumuz basitten karmaşığa giden dört adımlık bir plan içermekteydi. Birinci adım çocukların okula geldiğinden emin olmaktı. Smokey Road, yoklama alma açısından çok zayıf bir okuldu. Laurie okulda çocukların orada olması gerektiğini hissettirecek bir kültürün olmadığını fark etti. Kendisini de bu sorunun bir parçası olarak gördü. “Ben daima onların kavgalarıyla ilgilendim. Bu nedenle onlara okulda olmalarını istediğimi gösteremedim.”

O günden sonra Laurie ve ekibi öğrencilerin okulda kendilerini güvende hissetmesi için çalıştı. Smokey Road'da yaşanan çatışmalar, artık neredeyse kimsenin zarar görmediği bir hal almaya başlamıştı. Fakat öğrencilerin kendilerini güvende hissetmeleri için düzenli olarak çıkan bu çatışma olaylarının bitmesi gerekiyordu. 
Bundan sonraki adım, öğrencilere bir birey olarak değerli olduklarını hissettirmekti. Asıl toparlanma ise Laurie ve ekibinin her bir öğrencinin bireysel ihtiyaçları ve ilgi alanlarıyla ilgilenmeleri gerektiğini fark ettiklerinde başladı. Hem de hızlı bir şekilde.

Dördüncü adım öğrencilere İlerideki başarıları için gerekli uygun müfredatı öğretmeleri. Laurie’nin müfredat konusunu sonuncu adım olarak görmesi göze çarpmaktadır. Müfredat sadece diğer üç adım gerçekleştiğinde önemliydi. Öğretmenleri değerlendirirken de aynı durum geçerliydi.

Biz müfredatı tamamlamaya çalıştığımız için gerçekten öğretmeye odaklanamıyorduk. Bence problem öğretmenlerin nasıl öğreteceklerini bilmediklerinden kaynaklanmıyordu. Problem müfredatı öğretmek için çok fazla engelin var olmasaydı. Güvenlik, sınıf yönetimi ve çocuklarla ilişki kurma konusunda sorunlar yaşanmaya devam ediyordu. Bunlar çözülmeden öğretmenlerin gerçekten çaba sarf edip etmedikleri hakkında bir şey söyleyemezdik. Sonrasında iki Müdür Yardımcısı ve ben her hafta her öğretmeni dersinde ziyaret etmeye başladık. Böyle bir şeyi odamıza her gün disiplin nedeniyle 70 tane çocuk geldiğinde yapamazdık.

Laurei öğrenciler için gerçekten neyin önemli olduğunu düşünmeye başladığında Smokey Road'da bir şeyler değişmeye başladı. Asıl önemli olan öğrenciler için neyin önemli olduğudur. Bu yüzden futbolun, müziğin, matematiğin ve İngilizcenin ne kadar önemli olduğunu düşünmenin anlamı yoktur. Biz elbette öğrencilere futbolun önemli olmadığını, önemli olanın matematik olduğunu söylemedik. Öğrencilere yaklaşımımız, “Eğer futbol sizin için önemliyse o zaman bizde futbolla ilgilenmeniz için ne gerekiyorsa yaparız.” şeklindeydi. Bu şekilde yaklaştığımızda ve çocuklar onların değer verdiklerini önemsediğimizi görmeye başladıklarında, onlar da bizim değer verdiklerimizi önemsemeye başladılar. Çocuklarla bir kez iyi ilişki kurmaya başardıktan sonra onların bizi hayal kırıklığına uğratmamak için çaba sarf ettiğini gözlemledik. Çünkü bizleri hayal kırıklığına uğrattıklarında suçluluk hissediyorlardı. Matematiği sevmeseler de matematik öğretmenlerini hayal kırıklığına uğratmak istemiyorlardı. Durum böyle olunca öğretmenlerde sonunda disiplin cezası başvuru formu doldurmak yerine ders işleyebilir hale geldiler.
Futbola zerre kadar ilgi duymayan öğretmenlerimiz var ama onlar da öğrencilerin futbol maçlarına gidiyor. Örneğin öğretmen okul takımındaki Bobby için tezahürat yapıyor. Ertesi gün fen denkleminde Bobby’i kaldırdığında Bobby  bu öğretmeni hayal kırıklığına uğratmamak adına fen dersiyle ilgili elinden ne gelirse yapıyor.”
Böyle bir yaklaşım Laurie’nin devletten ve federal hükümetten öğrendiği “Biz her zaman bu yolla yaparız.” şeklindeki klasik düşünce tarzını terk etmesini gerektiriyordu. Laurie’nin yaklaşımı öğrencilerin çoğunda mükemmel şekilde işe yaradı. Laurie’nin öğrencilerinden biri iyi bir sporcuydu ama aldığı 33 tane disiplin cezası nedeniyle altıncı  sınıfta kaldı. Laurei, atletlerin o öğrencinin hayatında en önemli yere sahip olduğunu anladığını ona gösterdiğinde disiplin sorunları sona erdi. 7 ve 8. sınıfta o öğrenci hakkında toplumda sadece iki tane disiplin formu dolduruldu ve standart her sınavı geçti.

Laurie bana başka bir örnek daha verdi. “Okul korosunda beyaz, özel eğitime ihtiyaç duyan ve ekonomik açıdan dezavantajlı olan bir kız öğrencimiz vardı. Dördüncü sınıftayken babasını kaybetti.  İçine kapandı ve hiçbir şey yapmak istemiyordu. Altıncı sınıfta kalmak üzereydi. Koro öğretmenimiz onda bir şeyler gördü ve tek başına bir gösteri yapmasını istedi. Kasım ayında tek başına bir şarkı söyledi ve yılın geri kalan kısmında tüm derslerinden A alarak geçti. Öğretmeni onun tüm yapmak istediğinin şarkı söylemek olduğunu fark etmeseydi, o öğrenci bunu asla yapamayabilirdi. Öğretmen öğrenci için neyin önemli olduğunu bilmek zorundadır.

Öğretmenlerimiz tahtanın önüne geçip ‘hepiniz matematik sınavından geçmek zorundasınız’ demez. Bunun yerine her bir çocuğun yanına gider ve şöyle söyler: ‘Hey! Müzik grubunda olmak ve en ön sırada yer almak ister misin? Matematikte iyi olmanız bunu yapmanızı sağlayacak.’ Smokey Road'da yaşanan değişiklikler herkes tarafından açıkça görülüyordu ve istatistikler de önemli ölçüde gelişiyordu. Her alt grupta sınav sonuçları yükselmişti. Özel eğitimli öğrencilerin matematik ve okuma derslerindeki sınav sonuçları %60 artış göstermişti. Ayrıca, disiplin cezasında önemli ölçüde düşüş yaşanırken okula düzenli olarak gelen öğrenci sayısı da artmıştı.

Smokey Road'daki dönüşüm o kadar muazzamdı ki okul fakirlik içinde yaşayan çok sayıda öğrenciye yüksek başarı sağlayarak “Georgia Seçkin Okul” Unvanını aldı ve 2011’de Metlife Vakfı NASPP “Yenilikçi Okul Ödülü” ile onurlandırıldı. Laurie Barron, 2013 Metlife/ NASPP Yılın Uluslararası Orta Düzey Yönetici ödülünü aldı.
Laurie'nin Smokey Road'da gördüğü şey, bu okulun umutsuz bir şekilde bir reforma ihtiyaç duyduğuydu. Bu reforma duyulan ihtiyaç devletin zorlaması veya federal hükümet ilkelerinden dolayı değildi. Laurie, okul için çok gerekli gördüğü bu reformun zeminini öğrencileri ve öğretmenleri doğru bir şekilde anlayarak oluşturdu ve böylece somut olarak uygulamaya konuldu.*