Kanal İstanbul Projesi, gündem de çok görünmüyor gibi olsada sürekli olarak tartışılmaya ve gündemde kalmaya devam ediyor. Oysa Kanal İstanbul Projesi’nin yanı sıra, Konya Ovası’nın kuratacağına inandığım Kanal Konya Projesi’nin yapılması daha önemli.

Yerli tarımdan, üretime destekten ve dışa bağlılıktan kurtarılacağız söylemlerinin net olarak doğru anlaşılabilir olması için “gerçekçi” olmak gerekiyor. Zaten Kanal İstanbul Projesi tartışmalara konu olan bir proje. Buna ek olarak da; yabancı vatandaşların Kanal İstanbul çevresinden hisse ve tapu aldıkları gibi pek çok söylem de gerçeğe yakın…
Yapılan anketlerde de bu gözle görülüyor ve İstanbul’da yaşayan pek çok vatandaşımız Kanal İstanbul’un yapılmamasından yana. Buna ek olarak da; 81 il geneline bakıldığımızda Kanal İstanbul Projesi’ne uzaklık, yakınlıktan daha fazla duruyor.

Hal böyle olunca Konya Ovası gibi, her yeri obruk olan bir coğrafyanın kurtarılmayacak olması son derece üzücü. Sulamanın doğru şekilde yapılmaması ve yer altı kaynak sularının bilinçsiz tüketimi. Konya Ovası’nın sonunu hazırlıyor. 

Ben şahsen bir vatandaş olarak, Konya’ya bir kanal projesi yapılmasından yanayım. Kanal İstanbul Projesi, tartışmalara konu olmuşken, insanlarımız yerli üretimden ve dışa bağlılıktan uzak olmak istiyorken, Konya’ya bir sulama kanalı yapılması ve coğrafyanın kurtarılması en mantıklı karar olacaktır.

Elbette bu karar, pek çok kesim tarafından söylenmiş olsa bile sanırım “havada” kalacak gibi duruyor. Bugün Google üzerine “konya ovası” yazdığımızda çıkan pek çok öneri var. Kanal Projesi, sulama imkanları, su kaynakları vb. pek çok öneri var. Ama uygulama ve geliştirme olmadığı için; Konya, Karaman, Niğde, Aksaray, Nevşehir, Kırşehir, Yozgat ve Kırıkkale illerinin yer aldığı Konya Ovası Projesi (KOP) sahasında yer alan bölge obruklarla ve kuraklıkla mücadele edecek ve tarımın sonu gelecek.

Bu bahsi geçen iller, Türkiye’de tarımın en çok yapıldığı iller. Bizzat Kırşehir’li olarak kendi memleketimden bildiğim kadarıyla, pek çok kuru bakliyat bu coğrafyalardan üretilirken, tarımın “beklenen” sonunun gerçekleşeceğini düşünmek çok acı veriyor...

Geç kaldık diyeceğiz ama geç olacak…