Mesleğe adım attığımdan beri havsalamın alamadığı bir konu var. Sendikalar… 

Normalde sendika denildiğinde işçinin, emekçinin hakkını savunan, onların en iyi koşullarda çalışabilmesi ve hak ettiği ücreti alabilmesi için çaba gösteren bir kurum gelirdi. Bu mesleğe adım atmamla birlikte zihnimdeki sendika kavramı o kadar çok değişti ki ben bile inanamaz oldum. Yeri geldi bazı sendikaları eleştirdim, yeri geldi ülkenin en büyük sorunlarından birinin sendikalar olduğunu söyledim.

Söyledim çünkü işçi, az paraya çok emek harcarken bazı sendika başkanlarının lüks yaşantıları garibime gitti. Söyledim çünkü işçi binbir emekle, alnının teriyle üç kuruş kazanmaya çalışırken, sözde bunların hakkını savunan bazı sendika başkanlarının şatafatlı hayatları gözüme battı. Bunun en açık örneğini son günlerde sosyal medyada alenen görüyoruz. 

Twitter’da “Ankara Kuşu” adlı bir kullanıcı ülkemizdeki bazı sendika başkanlarının yolsuzluklarını, fuzuli harcamalarını ve ipe sapa gelmeyen işlerini paylaşır oldu. Biz bunları zaten duyardık lakin emin değildik ve elimizde bir kanıt yoktu. Bu sosyal medya kullanıcısı sağolsun herşeyi kanıtları ile birlikte kullanıcılara sundu. Şahsi alışverişlerini sendikaya mâl edenden tutun da gittiği tatilleri dahi sendikaya ödetenler gördük. İşçi üç kuruş için gecesini gündüzüne katarken, bu şahıslar işçinin sırtından kazandıkları paralarla sanırım günlerini gün etmişler.  
Çünkü bizde bir sivil toplum kuruluşunun başına geçmek, genelde hizmet amaçlı olmuyor. O makamı kullanıp siyasi ya da ekonomik rant elde etmek için oluyor. Hal böyle olunca da ortaya bir sürü alengirli iş çıkıyor. Bunların denetiminin iyi yapılması lâzım. İşçinin boğazından kestiği üç kuruş ile gününü gün edenlere geçit verilmemesi lâzım. Aksi takdirde bu tarz haberleri daha çok duyarız.