ÖYKÜLERİN DİLİNDEN EĞİTİM 5

''YÜREĞİN SADECE KENDİNDEN OLANA YANIYORSA...”

“Israrla çalan telefonu açmak zorunda kaldı acılı baba. Arayan hastane sekreteriydi.
- Efendim, ağır hasta var, acele bütün işinizi bırakıp gelmelisiniz.
- Geliyorum, deyip telaşla yola düştü hemen. Hekimi hastanede, hastanın babası hışımla karşıladı:
- Benim oğlum ölüm döşeğinde! Neden bu kadar geç kaldınız? Sizin kendi evladınız olsaydı yine de böyle yapar mıydınız?
Cerrah tebessüm ederek ve sakin bir edayla cevap verdi. 
-Bana  haber verilir verilmez acelece geldim.

Ameliyat iki saat sürmüştü. Ameliyathaneden çıkıp koridordaki babanın yanından sessizce geçip gitti. Ardından yardımcı hekim çıktı. Meraklı gözlerle bekleyen  babaya: 
‘Oğlunuz yaşayacak’, dedi. Bir an sevinen baba, sonra yine hiddetlenip:
‘Bu doktor  çok insafsız bir adam! Ne vardı yani, çıkarken bana iyi haberi o verseydi.’
Yardımcı hekimin gözleri doldu ve adamı hayatı boyunca pişmanlığa sevk edecek olan şu cevabı verdi:
‘Cerrah çok güzel insandır. Onun oğlu otomobil kazasında bugün vefat etti. Biz onu defin merasiminden çağırdık. Oğlunun defnedilmesini beklemeden sizin oğlunuz için hiç tereddüt etmeden çıkıp geldi...’
''Yüreğin sadece kendinden olana yanıyorsa; o zaman sen henüz ''İNSAN'' değilsin!”
“Şefkat meleğinin kolunu, kanadını kırmadan haset ve gurur, iyiliğin türbesine türbedar olmadan yiğit, vicdanlar lal olup susmadan”;

Bencilliğin, hodbinliğin, hırsın, tatminsizliğin hoyrat tepelerinden inip, diğerkâmlığın, îsârın, başkalarının sevincinden mutlu olmanın engin ummanlarına yelken açmak için bir tılsım olmalı, bir yol bulmalı insan.
Dertlere deva, gönüllere şifa olacak yemişleri vermeyi unutan bahçemizdeki en güzel dal, yeniden hayat bulmalı, çölün ortasında kalan bataklıkta gül yetiştiren BAHÇIVAN”IN elinde.
Kendi ihtiyacı varken başkasını tercih edip, kendi nefsinden vazgeçerek îsârın; 
Tüm dertlerini unutup, başkalarının dertleriyle dertlenerek diğerkâmlığın hazzını, yeniden yaşamalı, yaşatmalı insan.
Çölün ortasında aç-susuz, ölmek üzere olan birine yardım edip hayata döndürmeli, çalıp gitse de devesini her şeyini, yine de  bunu kimseye anlatmamalı, duyulursa yolda kalmış birine bundan sonra kimse yardım etmez diye, sessiz çığlığını içine atmalı insan.

İnsanlık ölmesin diye, ölüme sevdalanan şehit, sonunda ölümü de öldürüp Rabbine koşmalı, gözünü kırpmadan.
Çağın hastalıklarına müptela olan körpe dimağları, hiçbir engel, hiçbir kilit tanımayan sevgi anahtarıyla açıp, sabırla, aşkla ilmek ilmek dokumalı yeniden.