Her ikisi de güce sahiptir, ancak Şah'ınki yasal güçtür, diğeri ise otoriteden gelen güçtür. Otoritenin iktidardan farkı, iktidarın halkın rızasına dayalı bir meşruiyet içermesidir. Otoritenin meşruiyeti ideolojiden, toplumsal yapının özelliklerinden, yöneticinin kişisel niteliklerinden ya da yönetilenlerin rızasından kaynaklanır. Bu örnekte de görüldüğü üzere, iktidardaki bazı kişiler otoriteye sahip değildir. Aynı zamanda, otorite sahibi liderler de olabilir. O. Kilheimer yasallık ve meşruiyet üzerine yaptığı çalışmada şöyle demektedir:" Muzaffer bir general en iyi haliyle bile otoriteye sahip olmayabilir, ancak meşru bir kral sürgünde ya da hapiste olsa bile her zaman otoriteye sahiptir". Buradan da anlaşılacağı üzere otorite meşruiyete dayalı bir kavramdır.

Burada otorite kavramına benzerliği nedeniyle yanlış kullanılan 'otoriter' kavramını doğru kullanımını anlatırken kısaca açıklamak istiyorum. Etimolojisi aynı olsa da 'otorite' ve 'otoriter' kavramları farklı anlamlara sahiptir ve birbirlerine taban tabana zıttır.

Sosyal bilimlerde otoriter kişilik kavramına atıfta bulunduğumuzda, kişinin otorite ile donatılmış olduğunu kastetmiyoruz. Aksine, kişinin kendi iradesini bize rağmen dayatma eğiliminde olduğunu anlıyoruz. Askeri ve devrim dönemi rejimlerinde görülen bu durum, toplumun sıkı kontrol altında tutulduğunu ve muhalif hareketlerin engellendiğini göstermektedir.

Ayrıca, rejimler hem otoriter hem de otoriter olabilir. Örneğin, Atatürk döneminin rejimi otoriter olsa da, Atatürk kişiliği nedeniyle otorite sahibidir.