1 yıl geçti o gecenin üzerinden.
O gece öğrendik adını.
Ömer Halisdemir…
Bir daha da unutulmayacak, hafızalardan silinmeyecek bir kahraman.
Adı ünivesiteye, parklara, caddelere hatta çocuklara verildi.
Ya hikâyesi? Ne kadar tanıyoruz onu?
Niğde’nin Çukurkuyu köyünde, 20 Şubat 1974’te açmış gözlerini.
Yüzyıllar önce Maraş’tan, göçmüş bir Türkmen aşiretine dayanıyor kökleri.
Aile çiftçi, Ömer ise 6 kardeşten biri.
Mizacı, zevkleri, büyüme şekliyle tam bir Anadolu evladı.
Tarhanayı çok severmiş.
Hele bir de annesi Fadimana yaparsa dayanamazmış.
Rahmetli Fadimana’da oğlunun acısına dayanamayacaktı.
Oğlunun şahadetinden 8 ay sonra bir kandil gecesi Hakk’ın rahmetine kavuşacaktı.
Dirayeti doğuştan.
Hem okumuş hem babasına yardım için çobanlık etmiş.
Niğde Endüstri Meslek Lisesi’ne gitmek için her gün 5 saat yol tepmiş.
Mesafe 50 KM. Yine de okumaktan vazgeçmemiş.
Hayali ise askerlikmiş.
93’te gitmiş asker ocağına. İlk kez o zaman giymiş üniformayı, bir daha da çıkarmamış.
Önce uzman çavuşluk, ardından 96’da Özel Kuvvetler Komutanlığına girmiş.
99’da astsubaylık sınavını geçmiş.
Özel Kuvvetler’de pek çok operasyona katılmış.
Gerek yurtiçi gerek yurtdışı.
Albaylara, yarbaylara eğitmenlik de yapmış.
20 yıl Özel Kuvvetler’de kalabilmesi bile büyük bir başarı olarak kabul ediliyor.
‘Arazide çok iyiydi, az uyurdu ve yorulmazdı’ diyor görev arkadaşları.
KÖYÜNE EV YAPACAKTI
24’ünde dünya evine girmiş. Eşi Meryem’den iki evladı olmuş. Elifnur ve Doğan Ertuğrul.
Güzel de bir hayali vardı.
Askerlik hayatı bitince emekliliğini köyünde geçirmek istiyordu.
Bir ev yapacaktı. Takvim yaprakları 4 Temmuz’u gösterdiğinde evinin temelini atmıştı. Hayalinin temeli…
O günlerde gelen şehit haberlerin hayli canı sıkılırmış.
Her birinin adına birer ağaç fidesi almış. Teker teker dikmiş onları evinin bahçesine.
Şimdiyse insanlar her yerde onun adına ağaç dikiyor.
Neşet Baba hayranı.
Bazı operasyonlara giderken yanına sazını da alırmış.
Saz çalmayı da türkü söylemeyi de severmiş.
Everek türküsü, Zahidem favorileri.
15 TEMMUZ GECESİ
15 Temmuz akşamı Gölbaşı’ndaki Özel Kuvvetler Komutanlığında görevdedir.
Akşam girerken babasını arar, ‘İçimde bir his var baba, üzerime ağırlık çöküyor. Çok hisliyim, şiddetleniyorum’ der.
Baba Hasan Hüseyin Halisdemir oğlunu teskin ederek, ‘Oğlum dikkatli ol, tedbirli ol. Allah muhafaza bir şeyler olabilir’ cevabını verir.
Vakit geçer, Ömer’in telefonu çalar. Arayan komutanıdır.
Onu astsubaylık için teşvik eden, sınava bizzat götüren komutanı Zekai Aksallı.
Zekai Paşa 20 yılını beraber geçirdiği Ömer Halisdemir’e tarihi bir görev verir telefonda.
‘Semih Terzi cuntacıdır, haindir. Onu karargâha girmeden öldür! Bunun sonunda şahadet var’
Halisdemir, ‘Baş üstüne komutanım’ der. Helalleşirler.
Dakikalar sonra Semih Terzi ve 15 kişilik ekibinin arasına sızar Halisdemir.
İki el ateş eder. Başından vurur haini.
Emri aldığında bilir zaten sonunda şahadet var.
30 mermi isabet eder bedenine.
Şehit olur…
2 KURŞUNLA BİNLERCE HAYAT KURTARIR
15 Temmuz gecesinin pek çok kritik anı, ismi kahramanları vardır.
Şehit Halisdemir kuşkusuz bunların başında gelir.
Neden mi?
O gece 249 şehit verdik. Ruhları şad olsun, asla unutulmayacaklar.
Lâkin o gece, Semih Terzi ve diğerleri karargâha girseydi…
Özel Kuvvetler darbe girişimine katılsaydı…
Başta Ankara olmak üzere gerek polis, gerek sivil kayıplar korkunç bir boyuta ulaşırdı.
O gece açılan yara çok daha derin ve büyük olacaktı.
Şahadetini yücelten en önemli faktör budur.
Bir şehidinizi diğerinin üstüne koyamazsınız tabi.
Lâkin daha önce şehit olan isimleri yakınınız olmadığı sürece pek hatırlamazsınız.
Hep Mehmetçik deriz. Doğrusu da budur. 
Ömer Halisdemir ismi ve yüzü bu yönüyle de önemli bir faktör.
Biz onu tanımazken; o babaydı, abiydi, kardeşti, evlattı, arkadaştı, askerdi…
Kökeni, köyü, mizacı, hayali ve zevkleriyle...
Gerçek bir Anadolu yiğidi, Mehmetçik profili görüyoruz onda.
Şimdiyse kahraman… Adıyla sanıyla, cesaretiyle, o gülüşüyle, bir parçasını bildiğimiz hikâyesiyle gerçek bir kahraman.