Ailede ortak gayret, çocukların hayata hazırlanmasında çok önemlidir. İhtiyaçları , baba-anne sorumluluğunu paylaşmak, bir tarafından tutmak onu hayata hazırlayacaktır
Yaz tatillerinde bir yerde çalışmak,  hayırlı bir işin bir tarafında olmak, sosyal faaliyetlerin hem içinde hem yönetiminde olmak, spor yapmak gibi faaliyetlerin gelişmesi için sorumluluk almak evde-dışarıda dokunduğun her yerde hayatın içinde olmak hem yetişmesini hemde geleceğe hazırlanmasını sağlayacaktır.
Gelecek ile ilgili kaygılar ve çözümleri paylaşırsan, mevcuda şükretmeyi ve geleceğe daha azimli olunmasını sağlayacaktır.
Başarılı bir arkadaşım anlatmıştı;  
-eve geldim ellerimde paketler, evrak çantam... Zile bastım bir daha bastım açan olmadı. elimdekileri yere koydum, anahtarımı nihayet bulup kapıyı açtım baktım ki oğlum kanepeye uzanmış elinde telefonla oynuyor.
-Oğlum 2 defa Zile bastım Neden açmadın insan kapıyı açar bir yer gösterir.
- Baba anahtarın var, kanepelerin diğerleri de boş dedi. Bir ebeveyn geldiğinde onu kapıda  karşılamayı sanal dünyadan görmüyor ve bu durumu algılamıyor. Karşımızda sanal dünyaya teslim olmuş gençler görüyoruz.
Evi, işyeri, akrabaları, hayatları, ülkenin bugünü-geleceği ile ilgisiz olması; çevresinden bi haber olan, sanal dünyaya bağımlı ve dış dünyada yalnız gençler oluşturmaktadır.
İlkokulu bitirdim, ortaokula kayıt oldum. Yaz tatilinde hem çalışıyorum hem de akşamları kitap okuyorum. İş ile merak ettiklerimi öğreniyorum, yeni yeni çevrem oluyor. Çıraklar, tezgahtarlar, ustalar, patronlar, müşteriler günün nasıl geçtiğini anlamıyorum, dolu dolu geçiyor.
Çalıştığım yerden haftalığımı aldım . Annemle Dışkapıda ki eski ikinci el elbise, ayakkabı, şapka vesaire satılan yerlere gittik. Bir mağazaya girdik elbiselere bakıyoruz. İkinci el yada fabrikanın sezon sonu kalanları gibi bir sürü şeyler var. benden çok annemin beğenmesi gerekiyor. Giydiklerimin hepsini beğendim. Bir tanesine annem tamam dedi. Sevdiğim bir elbiseydi. Parasını ödedikten sonra geriye gömlek, kravat için param kaldı, pazarlık yapılırken yüreğimin yağı eridi, her fiyatı indiğinde paramdan az da olsa bir kısım kalıyordu.
Eve geldik gece herkes uyuduktan sonra takım elbise mi yanıma koydum, öylece uyumuşum. 
Okul açıldı evimiz ile okul arası 5 kilometreden fazla idi. Her gün yürüyerek gidiyor, yürüyerek geliyorduk. Yol arkadaşlarım da oluyordu. Büyüdüğümde bir şeyler yapacağım; evim, arabam, daha çok arkadaşlarım olacak bol bol babamı gezdireceğim diye umut ediyordum.
Bakıyorum bazı aileler 300-500 metre mesafeye okul servisi ile çocuklarını okula gönderiyor. Çocuk kendisinin her dediğinin yapılmasını normal görüyor, sonra da hepsinden hevesi geçiyor, yeni yeni taleplerin sıralanması başlıyor.
Okula , yazın kursa giderken , serviste , evde iPad ya da telefonla meşgul. Ev yönetiminden çevreden uzak. Geleceğe yönelik çalışma yok. Her şey önünde hazır ,şükür yok. Takdir yok hayatı sıkıntıları , çözümlerini , geçimini , idareyi , tasarrufu hiç düşünmediği yaşamadığı için tek başına sanal dünyada yaşıyor.
Haberler onu sıkıyor, hemen kapatıyor. -''Oğlum gelirken bir ekmek al'' dendiğinde '' Benim dersim var, arkadaşlarla çalışacağız'' diyor. Ev yönetiminde bir sorumluluğu olmadığından, ona göre angarya sayılıyor, evde ve diğer alanlarda ortak sorumluluk paylaşma gibi değerler olmadığından önemini anlamak istemiyor.
Çocuklarımızı koruyoruz derken geleceğe hazırlanmasına engel oluyoruz. Evde neler oluyor, neler yapılıyor, çevrede neler var... İş yeri, Hayat kurma, iş kurma zorlukları, başarı-başarısızlık nedir bilmediğinden gerçek hayatla yüzleşmekten korkuyor, gerçek hayat onu beklerken  sanal dünyada kaybolmayı kurtuluş sanıyor. Böyle giderse çocuklarımızı tanıyamayacaz. Onlar da -''benimle ne işin var bu dünyada yoksunuz, ihtiyaçlarımı görün o kadar'' diyecekler.
Uyuşturucu ve sanal dünyayı birlikte sunarak kendinin olmadığı bir dünyayı hazırlıyorlar. Yönetimi ve sömürmesi daha kolay bir nesil oluşturmaya çalışıyorlar.
Yok olmadan, tükenmeden evlatlarımızla, çevresiyle, hayatın kendisiyle, değerleriyle tanışmasını ve yaşamasını sağlayalım.