Kuran-ı Kerim’de Rabbimiz bize geçmiş Peygamberlerin veya salih kişilerin dualarından örnekler verir. Bu dualardan biri de İsrail oğullarından itaat ehli mücahid müminlerin duasıdır.

İsrâiloğulları doğru yoldan ayrıldıkları için Allah-u Zülcelâl onlara düşmanlar musallat etmişti. Bu düşmanlar karşısında yenilgiye uğrayıp yurtlarını kaybetmişlerdir. Ülkelerini geri almak üzere, emri altında savaşacakları bir kumandan istediler. Allah-u Zülcelâl onlara peygamberleri vasıtasıyla Tâlût’u kumandan olarak kabul etmelerini emretti. Bir kısmı buna itiraz ettiler. Sonunda onun emri altında birleştiler. Yola çıktılar.

Yolda Allah-u Zülcelâl onları nehir ile imtihan etti. Nehrin suyundan sadece susuzluklarını giderecek kadar bir avuç içmeleri gerekiyordu ama çoğu kana kana içti ve “Bizim savaşacak gücümüz yok dediler. Sayıları az ama imanları kuvvetli olan mücahidler yola devam etti. “Nice az birlik vardır ki, Allah’ın izniyle sayıca çok birliği yenmişlerdir, Allah sabredenlerle beraberdir” dediler.

Bunlar Allah’ın yardım etmesi için şöyle niyazda bulundular:

Okunuşu: “…Rabbenâ efriğ aleynâ sabren ve sebbit ekdâmenâ vensurnâ alel kavmil kâfirîn.”
Anlamı: “…Ey Rabbimiz! Üzerimize sabır yağdır, ayaklarımızı sağlam bastır ve şu kâfir kavme karşı bize yardım et.” (Bakara 250)

Bu duadan da anlıyoruz ki dua ederken, hep nimetler ve kolaylıklar istenmemeli, Allah yolunda zorluklara karşı dirençli olmak için yardım da istenmeli.