Muhsin Yazıcıoğlu Başkan şehit edileli 14 yıl oldu.

Yaşamı, yiğitliği, tertemiz siyaseti hakkında söylenecek çok hoş şey var.

Ama... Liderimiz kahpece öldürülmüş ve suikastını aydınlatamamışız. 14 sene boynumuz bükük kalmış. Muhsin Başkan’ı anmak bile zor geliyor artık bize...

Bizler seni insanların nefislerinden ördüğü kahpelik kalesine açtığın gedikten bildik başkanım. Namussuzların hüküm sürdüğü çağa namus mührünü çaktığını bildik. Biz öyle gülmeyi bilmezdik başkanım. İhanetin gözüne baka baka gülmeyi öğrendik.

Sen şehadet tahtına doğru koca adımlarla giderken daha ilkokul çağındaydık. Karlar seni kucaklarken, minik yüreklerimiz yandı. Minik ellerimizle dua ettik sana. Seccademiz gözyaşlarımızla ıslandı. O gün bugündür bir koca boşluk vardır yüreğimizde.

Yalnız sana layık olmaya yaklaştığımızı hissettiğimiz anlarda mânâ bulur o boşluk. Büyüdük başkanım daha iyi anladık seni. Daha yakından tanıdık mücadele ettiklerini. Hayatın örnek oldu yaşantımıza. Boyun bükmemeyi, hürriyet sevdasını senden öğrendik. Sevmeyi, delicesine sevmeyi senden öğrendik.

Başkanım seni sevmenin bile bir duruşu vardı. Bir ömür sana lâyık olduğumda dolacak, olamadığımda sızlayacak o içimdeki boşluk. Gideceğiz izinden adım adım. Yalpalaya yalpalaya düşe kalka, bulacağız yolunu yokluğunda...

Hasretimiz Cennette Vuslat olsun. Mekanın Âlâ, komşun Efendimiz (s.a.v) olsun.

14 senedir “ADALET” bekliyoruz. Muhsin Yazıcıoğlu Suikastını aydınlatmak “NAMUS BORCUMUZ” demişti birileri. 14 sene geçti ses, soluk yok. Siz geçiştirmeye çalışsanız da daima daha yüksek sesle söyleyeceğiz: MUHSİN YAZICOĞLU SUİKASTİ AYDINLATILSIN!