Muhsin Yazıcıoğlu, şairin “bir güzel ülküdür gönül verdiğim” dediği ülküyle 14 yaşında tanıştı. 14 yaşında kapısından girdiği Ülkü Ocakları’nda genel başkanlık dahil çeşitli kademelerde görev yaptı.

Okumak için geldikleri üniversitelerde terörle ve kızıl işgalle tanışan bir neslin gençliğin liderlerinden biriydi rahmetli Muhsin Yazıcıoğlu. Üniversite sıralarından kavgalara ve sonunda Mamak zindanlarına düşen Türkiye’nin kayıp neslinin bir parçasıydı. 5 buçuk yılı hücrede olmak üzere 7 buçuk sene hapishanede kaldı. Diğer arkadaşları gibi çeşitli işkencelere maruz kaldı. Cereyanlara verildi, tırnakları söküldü… Ama cezaevinden çıktıktan sonra dahi “Nerede kalmıştık?” dedi ve kaldığı yerden devam etti. Kendisi bu yılları şöyle anlatıyor: "5,5 yıl hücrede kaldım. Günlerce gözümüz açılmadan cereyana verilip İşkence gördük. Ne kaderime küstüm ne devlete küstüm. Çünkü inanmak ve iman etmek varsa bir şeye ‘Ya Rabbi kahrında hoş lütfunda hoş’ dedim”

Muhsin Yazıcıoğlu’nun hataları, günahları, yanlışları vardır ancak samimiyetsiz bir davranışı yoktur. Muhsin Yazıcıoğlu iyi bir siyasetçi, iyi bir devlet adamı olmayabilir ama milletinin gönlünde taht kurmuş bir dava adamı olduğu kesindir. Muhsin Yazıcıoğlu, kaderin bir cilvesi olarak karşı karşıya geldiği arkadaşlarını kırmayacak kadar vefalı bir adamdır. Bundan dolayı da kendisiyle ters düşmüş insanlar için dahi her şeye rağmen “Muhsin başkan”dır. Tepeden tırnağa delikanlılık timsali olan ve Türk milletini her şeyden çok seven o yiğit adamın helikopterinin düş(ürül)mesi sonucu şehit olmasının üstünden 15 yıl geçti. Ne failler bulundu ne de ihmali olanlar yargı önünde hesap verdi. Delikanlılık timsali ve hepimizin Muhsin başkanı olan Muhsin Yazıcıoğlu’nu şehadetinin 15. senei devriyesinde rahmetle anıyorum. Mekanı cennet olsun.