22 Mayıs 2013’te kahbe bir suikastle şehit edilen Çeçenistan İçkerya Devleti Türkiye Fahri Konsolosu Medet Önlü ağabeyimizi onun için yazmış olduğum bir şiirle rahmetle anıyorum. 

Muhsin Yazıcıoğlu ve Medet Önlü gibi isimleri katlederek davalarının önüne geçebileceklerini sanan zavallılara ise bir tek sözüm var; bu dava öyle bir davadır ki sahibi Hazreti Allah’tır! Ölmez bu dava! 

“Sana sıkan bana sıktı, kor yüreğim dağladın
Gözlerimden yaş aktı, Medet dedim ağladım...

Çeçenya’da cihadın ayağıydın, koluydun
Türkiye’de Çeçen’in sesiydin, soluğuydun
Moskof yönetiminin değil sen Allah’ın kuluydun

İntikamın almak için silahımı yağladım
Katilin bulamadım, Medet dedim ağladım. 

Gendergenoy Medet’tin Abrek gibi yetiştin 
Gardaşın Muhsin gibi şehitliğe eriştin
Görmediğin Kafkasya’yı söyle nasıl sevmiştin? 

Görmeden sevenlerin kervanına katıldın 
İzine basamadım, Medet dedim ağladım. 

O nur yüzlü şehide, Cahar’a selam söyle 
Bombalarla uğurlanan Zelim’e selam söyle 
Dağlardaki mücahit Aslan’a selam söyle 

Şamil’in yanına da ulaşır mı selamım? 
Alırlar mı acaba? Medet dedim ağladım 

Başkanı şehit verdik, sen onun emaneti 
Koruyamadık Medet’im ne Reis’i ne seni
Muhsin Başkan olaydı, kim cesaret ederdi? 

Anca gözyaşlarıyla toprağınızı suladım
Alperenler kaderidir, Medet dedim ağladım 

Yokluğunda ortalık satılık hain doldu 
Münafık şerefsizler Kadirov’a it oldu
Bilmez ki alçaklar bize bıraktığın yolu

Emanetini ant olsun şu sırtıma bağladım 
Çözemezler benimdir, Medet dedim ağladım 

Şehadetti hep ahtı, Cennete kurulmuş tahtı 
Şahidiz Ya Rabbi! Samimi kullarındandı
Ehli Sünnet idi Ehli Cihattı

Peygamberim (s.a.v), kollarına şehidimi yolladım
Her yanın nur doldu, Medet dedim ağladım”