Karabağ… Hasretimiz, sevdamız, türkülerimiz… Yıllarca bağrımızda sürekli kanayıp duran bir yara olarak duruyordu Allah’a çok şükür 2020 yılının Kasım ayında Karabağ büyük oranda Azerbaycan’ın kontrolüne geçti. Geçtiğimiz günlerde ise Hocalı gibi tarihi acılar yaşadığımız, Azerbaycan Türklerinin soykırıma uğradığı bölgeler de asli vatanına kavuştu. Yalın ayak topraklarından gitmek zorunda kalan soydaşlarımız bu sefer tanklarla topraklarına geri döndüler.

Karabağ’ın manevi önemi elbette çok büyük… Çırpınırdı Karadeniz şarkısının sonunda “Türk’ün şanlı bayrağını Karabağ’a asacağız!” derken hüzünlenen, intikamın alınacağı o günü hüzünlü ama mağrur bir şekilde bekleyen milyonlarca insanın yaşadığı sevinç elbette tarifsiz. Ancak bunun yanında Karabağ’ın işgalden tamamen kurtuluşu stratejik olarak da oldukça önemli. Karabağ ile Nahçıvan’ı bağlayacak bir koridorun açılması Azerbaycan’ın toprak bütünlüğünün sağlamasının yanı sıra Türkiye’yle Orta Asya arasında kurulacak olan fiziki bağlantı açısından da ciddi bir öneme sahip.

Karabağ’ın işgalden tamamen arındırılması ve Ermenilerin bölgeden “insanca” çıkmasına izin verilmesi uluslararası kamuoyuna verilen en iyi mesaj oldu. Otuz sene önce katliamlara maruz kalan, ailelerini kaybeden Azerbaycan Türkleri topraklarına döndü ancak hiçbir Ermeni sivilin kılına bile zarar gelmedi. Aksine bölgeye giren Azerbaycan askerleri bölgedeki sivillere çoğu konuda yardımcı oldu. Sözde sivil hassasiyeti taşıyan ve Azerbaycan’ı Karabağ’da sivillere zarar vermekle suçlayan Batılı devletlere en iyi cevap Türk’ün savaş ahlakı olmuştur.

Karabağ işgalden kurtuldu ancak yaramız dinmedi. Kırım, Kerkük, Doğu Türkistan hala işgal altında. Allah Karabağ’a nasıl döndüysek işgal altındaki diğer topraklarımıza da aynı şekilde dönebilmeyi, soydaşlarımızı zulümden kurtarabilmeyi bizlere nasip eder inşallah.

“Esir iken Kırım, Kerkük, Türkistan,

Bana zindan olur Maraş, Elbistan

İbni Sîna, Dedem Korkut, Alparslan

Susarsam, hakkını helâl etmesin.”

Abdurrahim Karakoç