İslam 610 yılında yeryüzünü şereflendirmiş ve bu tarihten itibaren Allah Resulü başta en yakınları olmak üzere insanları Allah’ın dinine çağırmaya başlamıştır. İnananların sayısı arttıkça Kureyş toplumunun onlara karşı uyguladığı baskıda şiddetini artırmıştı, Müslümanlara karşı zulümleri dayanılmayacak boyuta ulaşmıştı. 

Allah Resulü hiçbir zaman tevhid inancına ve Allah’a ibadet etmekten hiçbir zaman ödün vermemiştir. Cafer b. Ebu talip Allah Resulü kendilerinde gerçekleştirdiği mucizevi değişimi insanların hayatlarının İslam ile aydınlanmasından önceki ve onunla şereflendikten sonraki iki farklı dönemi işte bu şekilde tasvir etmiştir. 

Onların şahit olduğu dönemlerden birincisi, İbrahim’i davetin unutulmaya yüz tuttuğu dini insani, ahlaki değerlerin yozlaştığı insanın kendisine ve rabbine yabancılaştığı karanlık dönemdi, ikincisi ise bu karanlığın Resulullah tarafından İslam’ın nuru ile aydınlatıldığı saadet asrıydı. İslam öncesinde insanlığın inançsızlık, zulüm, adaletsizlik ile kıvrandığı hayatın her alanında cahilce uygulamaların hüküm sürdüğü bu zaman dilimi o dönemde yaşanılanlara yakışır şekilde cahiliye dönemi olarak isimlendirilir. Cahiliye zihniyetinin ve uygulamalarının temelini yozlaşan dini inançlar oluşturuyordu. 

Zira hayatın her karesinde onların tahrif edilmiş inançlarına dair izlerde görmek mümkündür. Kuranı Kerimde, “Onlara Allah’ın indirdiğine uyun denildiği zaman onlar hayır biz atalarımızı üzerinde bulunduğumuz yola uyarız dediler. Ya ataları bir şey anlamamış doğruyu da bulamamış idiyseler” (Bakara Suresi 170. ayeti)

Cahiliye temelini oluşturan putçu din anlayışı hemen her varlığa ulûhiyet inanç tarzı batıl inanış hurafeyi de beraberinde getirmiştir. Bu konuda Allah Resulü şöyle buyurmuştur; Ümmetimde cahiliye adetlerinden kalma dört şey vardır ki bunları kolaylıkla terk edemezler bunlar, asaleti ile övünme, mezhepleri kötüleme, yıldızlar ile yağmuru isteme ve bağıra çağıra ölülere yas tutmadır. 

Allah Resulü insanların hayatlarını baştan ayağa kadar düzene yerleştirmenin yanında onların eski alışkanlıklarına dönmelerini engellemeye çalışmıştır. Cahiliye yalnızca onun yaşadığı dönemde kalmış bir zihniyet değildir. İslam’dan uzaklaşıldığında her çağda ortaya çıkabilecek niteliğe sahiptir, bu yüzden Allah Resulü her Peygamberin gönderilmesinden önce bir cahiliye döneminin bulunduğunu bildirmiş ve İslam’a rağmen cahiliye zihniyetini yaşatmak isteyen kimseleri Allah’ın en çok nefret ettiği insanlar arasında zikretmiştir. Allah’ı çokça zikreden ona en iyi şekilde ibadet eden kullarının arasında olabilmek dileği ile. Selam ve Dua ile.