2022 yılı Türkiyesi’nde meydana gelen olaylar akıl alır gibi değil. Özellikle işçilerin zam eylemleri ve protestoları neticesinde yaşanan olaylar bana çok saçma geliyor. Bakıldığında Türkiye Müslüman bir ülke. Kimse kimsenin hakkını yemez, herkes kul hakkını bilir ve cinsiyet eşitliği oranı yüksektir gibi bir görüntü var. Ama tam tersi bir uygulama mevcut.

Üzerine alınan alınsın; en çok dinime bağlıyım diyen, hak yemekten çekinmiyor. Eşitlikten söz edenler, eşitliğin yanından dahi geçmemiş oluyor. Hal böyle olunca da, bir takım protestolar eylemler peş peşe geliyor.

Bunu 2019 yazında kendimde yaşamıştım. Din bütünlüğü ve eşitlik özellikleri fazla olduğuna inandığım patronum; maaşımın üzerinde fazla ödeme yaptığında “içimden geldi” demişti. Bir hafta sonrasında tazminat vermemek adına işten çıkarıldığımı öğrenmiştim.

Yaşadığım bu tatlı acı tecrübe bana çok şey kattı. Şuan din bütünlüğü ve adaletten söz eden işveren tayfasını gördüğümde uzaklaşıyorum. Ki bu yüzden serbest çalışan olmayı tercih etmiştim. Herkesi aynı kefeye koymamak gerekiyor. Ama işveren gözünde bu böyle değil. İşverene göre; bugün sen varsın, yarın bir başkası.

Bu yüzden çok bağlanmamak gerekiyor. İşveren dünyası keşke işçisine şeffaf olsa. İşveren gelse şöyle bir konuşma yapsa; hak kaçırabilirim, maaşınıza çok zam vermem, eşit olmam falan dese ben inanırım.

Hatta söz konusu uygulamalarda olabildiğince işveren yanında olmaya çalışırım. En azından adam yaptı derim. Diğer türlü olunca; Allah korkusundan söz edip,  minare gölgesine saklı kalmak biraz garip duruyor.