Teknolojinin hayatımıza girmesiyle beraber birçok birey bu yapının içerisinde kalıyor. Çok geniş bir ağa sahip olan internet hem aile yapısını hem de çocukları etkisi altına alıyor. Aile yapısında bozulmalara, dünyaya gelen çocukta yetersizlik ve en önemlisi bağımlı bir çocuk yapısına neden oluyor. Yaşadığımız dönemde neredeyse bütün anne ve babalar çocukların özellikle ekran bağımlılıklarından şikâyet ediyor.

Değişen çağ, azalan güven duygusu, yaşam şartları, şehir hayatı, çalışan anne ve babalar, kaybolup giden mahalle kültürü ve daha birçok etken çocuklarımızın evde zaman geçirmesine ve asosyal yaşamasına neden oluyor.

Küçük çocukların çok fazla ekrana maruz kalması gelişimlerinde gerilik olmasına, konuşmalarında gecikmelerin olmasına, odaklanma ve dikkat problemleri yaşamalarına neden oldu. Bazen ebeveynlerin çocuk yemek yesin diye ya da uslu durması için ellerine tutuşturulan telefon, tablet vb. teknolojik ürünler kontrolsüzce izlenilen videolar ve oyunları beraberinde getirdi. Çocuk bu ürünleri elinden istenilen zamanda bırakamadığı ve belli bir bağımlılık oluştuğu için çocukta öfke problemleri, kendilerini doğru ifade edememe, algıda bozukluk, görme bozuklukları, işlev sorunları oluştuğu gözlemlenmektedir.

BEN ÇOCUKKEN…

Değişen yaşam şartları kaybolan mahalle kültürü ve azalan güven duygusu çocukların daha çok evde zaman geçirmelerine sebep oldu. Hatırlarım biz küçükken üst üste yığılmış apartmanların sayısı azdı. Yaşadığımız evlerin bahçeleri bizim oyun alanımız olurdu. Zaten araç azlığı ve mahalle içi olduğu için sokak aralarını da oyun alanımız olarak görüyorduk.

Oynadığımız oyunlar biz fark etmesek de bizi yarınlara hazırlıyordu. Ustalık ve motor becerilerimiz artıyor. Kalabalık içinde ne yapacağımız ne yapamayacağımızı bilirdik. Arkadaşlarımızı ve ailelerini iyi tanırdık. Değişen mahalle kültürü kaybolan komşuluk bırakın çocukların bütün gün dışarda oynamasını okula gönderirken bile aklının çocukta kalmasını sağlıyor. 

Neredeyse bütün yaşlılar şikâyet eder biz küçükken böyle değildik. Anadolu’da bir laf vardır “ Armut dibine düşer” diye çocuklar görerek öğrenir dinleyerek değil. Aile evde ne yapıyorsa çocukta onu yaşar ona göre kendini geliştirir. Çocuğun aynası ailedir.

Çocuğun sağlıklı bir gelişim sağlayabilmesi için bana göre en büyük etken huzurlu bir anne ve huzurlu bir ev ortamı evde huzur yoksa ne yaparsanız yapın o çocuktan sağlıklı bir gelecek beklemek hayal olur. Yarınları yeşertecek olan çocuklarımızı daha bilinçli bir hale getirmek istiyorsak önce ebeveynleri eğitmek şart. Çocuklar bizlerin geleceğidir. Bugünün çocuklarını korumak, yarının yetişmiş bireyleri korumaktır.