Bir anda öksürmeye başladın... Nefes alış verişlerin iyice zorlaşmaya başladı. Sanki ciğerlerin ‘Ben doluyum, bana daha fazla haber verme diyordu. Nefes alamadığın gibi hareket de edemiyordun. Halsiz düşmeye başladın. Artık kolunu kaldıracak bile dermanın kalmadı. Ama kolunu kaldırmak senin umrunda değildi. Sen sadece nefes almayı istiyordun. Tüm vücudun hareket etmese sadece bir kez dolu dolu nefes alsam diye düşünüyordun.

Düşündüğün sadece nefes değildi elbette. Daha 2, 3 gün önce zorlanmadan hatta farkına bile varmadan nasıl nefes alıyormuşum? Diye de düşünmeden edemiyordun. Zorluyordu seni oksijen. Havanın bu kadar keskin olduğunu ilk defa öğreniyordun. Sanki ciğerlerinde duran o kara bulut daha fazla düşünme diye beynine de baskı yapıyordu. Kendini kaybetmeni, bir an önce bayılmanı istiyordu. Ama sen nefes alıp vermeye uğraşırken, bilincine de sahip çıkmaya çalışıyordun. Yine düşünemiyordun. Hatırlamaya çalışıyor ama hatırlayamıyordun…
Hatırlasan belki de tüm uyarılara rağmen çıktığın yürüyüşte bu mikrobu kaptığını anlayacaktın. Böyle olacağını bilsen hiç çıkar mıydın? Bir adım bile atmazdın… “Son mu şimdi bu? Bir daha çocuğumu öpemeyecek miyim?” “öpmeyi geçtim, artık göremeyecek miyim?” “Bu kadar kolay mıydı? Bu kadar erken…” diye sormaya çalışıyorsun ama yine ciğerine saplanıyor hava denen bıçak darbeleri… 

“Böyle olmamam için yalvarıyordu bana uzmanlar” diye hayıflanıyorsun. Neden “bana bir şey olmaz” dedim diyorsun ama oldu işte. Belki de dönülmez yolun ilk başındasın. Ne olacak şimdi? Hastaneye yetiştirirler mi ki? Keşke demek yakışmazdı sana. Ama bunları sen bilemezdin. Keşke bilenleri dinleseydin.

***
Yaşama bunları güzel kardeşim. Asla son nefesini zorla alacağım diye uğraşma. Çocuklarından ayrılma. Onun zamanı car daha. Sahip çık kendine. Sahip çık ailene, sevdiklerine. Zor bir şey değil evde kalmak. Çocuklarına doya doya sarılmak. Evde güzelce vakit geçirmek. Yaşama şu sıkıntıları. Yaşadı birçok insan bunları. Sen yaşama. Çıkma dışarı. 

Artıyor bak her gün sayı. Bugün şu kadar kişi daha ölmüş diye bahsedilenler arasına girme. Şimdi evinin penceresini aç çek havayı dolu dolu ciğerlerine. Gir sarıl kucaklaş sevdiklerinle kendine ve onlara sahip çık. Otur güzelce evinde.