Sevgilerin en yücesi Allah ( C.C) sevgisidir. Annemizi, babamızı severiz çünkü onlardan ilgi ve sevgi görmüş şefkat ve merhamet kanatları arasında büyümüşüzdür. Bizi büyütmede ve hayata hazırlamada hiçbir fedakârlığı esirgememişlerdir.

Bunun için onları severiz, bu sevgimiz gibi Allah’ı da çok sevmeliyiz. Hiçbir zaman kalbimizden ve aklımızdan çıkarmamalıyız, biz böyle yaptığımız takdirde Allah’ın rızasına tabi olabiliriz. Bunu yaparken de çok çalışmak gerekir.

Sevgi hiçbir karşılık beklemeden (Allah-u Teâlâ’ya) tabi olmak, ona itaat etmek, onun her işine güzel, her eziyetine, her iyilikten daha tatlı görmek ve onun dostlarını dost, düşmanlarını düşman bilmek kısacası onun rızası için yaşamaktır.

Kâinatı yoktan yaratan, süsleyen devam ettire Allah-u Teâlâ’nın ilminden daha, yüce, daha şerefli, daha büyük, daha olgun ilim olamaz.

O halde en çok arzu edilen bu ilimdir. Bu ilim zevki şehvet gazap ve diğer duygulardan elde edilen zevklerden çok daha fazladır. Allah-u Teâlâ’yı tanımak, onun cemalini temaşa etmek emirlerindeki sırları anlamak, zevklerin en büyüğüdür.

Zevk veren öyle şeyler var ki hayal etmek bile mümkün değildir. Allah-u Tela Salihler için gözlerin görmediği, kulakların duymadığı ve insanların hatırından geçmeyen şeyler hazırladım buyurdu.

Manevi zevkler anlatılmakla bilinmez tatmayan anlayamaz. Ahiret nimetleri, sevginin kuvvetiyle ölçülür. Sevgi ne kadar kuvvetli olursa zevk de o nispette artar. Her müminde sevgi bulunur. 

Çok sevebilmek için iki sebep vardır:

1-    Bir bardaktaki hava çıkmadıkça içine su girmez, içine su koyunca da bu suyu çıkarmadan başka şey konulamaz. Kalp de bardak gibidir, kalbi Allah sevgisi ile doldurmak için, başta her şeyi temizlemek gerekir. İhlas kalpte Allah sevgisinden başka şeye yer bırakmamak başka şeyleri temizlemek demektir. Kalbi dünya sevgisinden temizleyen imanı kuvvetlendirir.

2-   Yani Allah sevgisinden başka her sevgiden temizledikten sonra Allah sevgisini kalbe iyice yerleştirmek demektir. Toprağı sürüp zararlı otlardan temizledikten sonra temiz tohum atmaya benzer. Bu tohumdan sevgi ağacı büyür. Bunun içinde Salih amel gerekir. Amel içinde ilim gerekir. Demek ki istenilen sevgiye kavuşabilmek için ilim, amel ve ihlas şarttır.

Nitekim Kuran-ı Kerimde şöyle buyrulmuştur; İnsanlar arasında Allah’ı bırakıp ona koştukları eşleri ilah olarak benimseyenler ve onları Allah’ı severcesine sevenler vardır. Müminlerin Allah’ı sevmesi ise hepsinden kuvvetlidir. Allah’ı seviyoruz demek yeterli değildir. Allah’ın gönderdiği, görevlendirdiği son Peygamber Hz. Muhammed’e uymaktır.

Allah’ın emirlerine uyup, yasaklarından kaçmaktır. Allah’ı ananları Allah da anar. Çünkü Allah (C.C) kendisi için yapılan hiçbir şeyi karşılıksız bırakmaz. Onu seveni oda sever ondan isteyeni o boş çevirmez ona güveneni korur ve yüceltir. Allah-u Tela “ Siz beni anın bende sizleri anayım” demiştir.

Bizler Allah’ın rızasını kazanan kulundan eylesin. Rabbimiz bizi her zaman kalbimize yerleştirmeyi nasip etsin. Allah’ın emir ve yasaklarına uymayı nasip eylesin. Allah’ı her zaman seven kullarından eylesin. Selam ve dua ile.