Türkiye’de en zengin yüzde 10’luk kesim ülke gelirinin üçte birini alıyor

Türkiye İstatistik Kurumu verilerine göre Türkiye’de en üst gelir grubundaki yüzde 10'luk kesim, tüm gelirin yüzde 32,71'ini alıyor. Bu oran İstanbul'da yüzde 37,44, Ankara'da yüzde 32,46 ve İzmir'de yüzde 31,22 olarak ölçüldü. İstatistikler gelir eşitsizliği ve yoksulluk sorununu bir kez daha gözler önüne seriyor.

SANAYİ DEVRİMİ SONRASI

Sanayi devrimi sonrasında ekonomik sistemlerde yaşanan değişimler, burjuva sınıfının karlarını büyük ölçüde artırması ile sonuçlandı. Bu olumlu tabloya rağmen işçi sınıfı ücretlerinde belirgin bir artış alamadı. Bu durum gelir eşitsizliği sorununun açıkça görülmesine neden oldu. Endüstri toplumlarında eşitsizlikler büyük huzursuzluklara ve ideolojik çatışmalara yol açtı.

GELİR EŞİTSİZLİĞİ

Ülkelerin milli gelirinin bölüşümüne dair gelir dağılımı ve yoksulluk verileri, toplumun refah düzeyini belirlemede ve zaman içindeki değişimleri izlemede önemli göstergeler olarak öne çıkıyor. Uzmanlar gelir eşitsizliği ve yoksulluk sorununun ele alınmasının, toplumsal istikrarın ve ekonomik sürdürülebilirliğin sağlanması için kritik olduğunu belirtiyor. Gelir dağılımındaki adaletsizlik, sosyal hareketliliği kısıtlamanın yanı sıra yoksulluğun yaygınlaşmasına ve toplumsal gerilimlere zemin hazırlıyor.

KAPİTALİST ÜRETİM

Günümüzde kapitalist üretim tarzının hakim olduğu toplumlarda, tam anlamıyla herkesin üzerinde anlaşacağı bir şekilde adil bir gelir dağılımının sağlanması imkan dahilinde görülmüyor. Kapitalist sistem içerisinde güçlü olan sınıfların milli gelir pastasından sahip oldukları güce orantılı bir pay almaları normal karşılanıyor. Üretime büyük katkı sağlayan kesimlerin daha yüksek, sınırlı katkı sağlayanların daha düşük pay almaları, adil bir paylaşımın bir yansıması olarak kabul ediliyor. Bunun yanında adil dağılım terimi, zengin ve fakir kesim arasındaki uçurumun makul seviyelere indirilmesini ifade ediyor.

ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

Ulus devletlerdeki gelir eşitsizliği ve yoksulluk sorununu çözmek için vergi politikalarının gözden geçirilmesi, sosyal yardım programlarının güçlendirilmesi ve eğitim olanaklarının genişletilmesi gibi adımların atılması gerektiği ifade ediliyor. Söz konusu önlemler daha adil bir gelir dağılımı ve toplumsal refahın artışı için temel adımlar olarak görülüyor.