76 yıl önce yaşadıklarını unutamıyor

76 yıl önce 7.2 şiddetinde meydana gelen Bolu Gerede depreminde enkaz altından kurtarılan 85 yaşındaki Pakize Teyze, “9 yaşındaydım. O günleri hiç unutmuyorum. Bütün köyümüz yıkılmıştı, kardeşlerimi ve akrabalarımı kaybettim” dedi.

Bolu’nun Mengen ilçesinde yaşayan Pakize Erdoğan (85) 1944 Gerede depreminin yaşayan son tanıklarından. 9 yaşında depremi yaşayan Pakize Teyze’nin evi yıkılmış ve ailesiyle birlikte enkaz altından kurtarılmış. 2 ve 11 yaşında erkek kardeşleri ile dedesi, ninesi vefat etmiş. O günleri daha dün gibi hatırladığını ifade eden Pakize Teyze, “Bütün köyümüz yıkılmıştı. Ben enkaz altında kaldım. Yukarıdaki ayak seslerini duyduğumda beni kurtarın diye bağırarak seslendim ve enkazdan çıkardılar” dedi. Pakize Teyze yaşadığı o günleri şöyle anlattı:

ENKAZDAN SESİMİ DUYURDUM
“İlk deprem olduğunda gürültü oldu ve evimiz yıkıldı. Ben 2 tahtanın arasındaki boşlukta hayatta kalmışım. Üzerimiz enkazla doluydu. Daha sonra diğer evlerden çıkıp gelen insan seslerini duydum. Hemen seslenmeye başladım. Ben onları duyuyordum ama onlar beni geç duydu. Daha sonra evimizin üzerine geldiklerinde beni kurtarın diye seslendim. Seni kurtaracağız bekle dediler kazmaya başladılar. Biraz geçtikten sonra ailecek bizi çıkardılar. Enkazda yangın çıktı vefat eden kardeşimin beşiğinin bir kısmı yanmış. Ben yara almamıştım. Ama etrafımızda yaralılar vardı hatırlıyorum.”

KÖYÜMÜZDE ÇOĞU EV YIKILDI
“Bu köyde herkesin evi hemen aynıydı. Ahşap bir ya da iki katlı evlerdi. Bir ev hariç köyün tamamı yıkıldı. Birçok evde vefat edenler oldu. Benim de 2 ve 11 yaşında erkek bir kardeşlerimle ninem ve dedem vefat etti. Zor günler geçirdik. O yollarda yokluk vardı ve depremde olunca zor günler geçirdik. Bir müddet köylünün kendi imkânlarıyla yaptığı barakalarda kaldık. Yaz geldiğinde kendi evimizi tekrar yaptık. Ağırlar yıkılınca yaralanan hayvanları kestiler. Şubat ayı olduğu için hava soğuktu etler bozulmadı. Onları yedik. Daha sonra un çorbası, haşlanmış patatesler yedik. Ama evlerin çoğundan yemek çıkmadı. Köyde en çok vefat eden ev bizimdi.

O GÜNLERİ UNUTMAM
“Ondan sonra birçok depremi hissettim. Çocukluğumdaki o korku ben de hep kaldı. Şimdi İzmir’de olan depremi izleyince o günler aklıma geldi. İnsan hayatı boyunca böyle şeyleri unutamıyor. Allah tüm depremzedelere yardım etsin. Ben de onlara yardım göndermek istiyorum. O günlerin ne kadar zor olduğunu biliyorum ben yaşadım. Açlık, yoksulluk evsizlik çok zor. Yaşamayan bilmez.”

Erkal Erdoğan//İLKSAYFA