Hatay, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün ‘Şahsi meselem’ dediği sırf onun için onu Vatan topraklarına katmak için tedavisini ertelediği şehir. İnsanlık tarihinin başladığı günden bugüne doğasıyla insanı ile medeniyetlerin beşiği Hatay. Şu günler de tarihin en büyük depreminin vurduğu yorgun şehir.

Geçen hafta cuma günü Ankara’nın yerel gazetecileri olarak Mamak Belediyesi’nin çalışmalarını izlemek adına Hatay’a gittik. Tarifi olmayan büyük bir acı var. Aynı şekilde büyük bir çaba büyük bir birliktelik. Askeri, polisi, meslektaşlarımız, gönüllü STK’lar, devlet memurları ve parti ayırt etmeksizin belediye personelleri aklınıza kim gelirse bakınca herkes orda. Herkesin derdi aynı herkesin hüznü herkesin çabası aynı nasıl daha fazlasını nasıl yapabiliriz de bu acıyı paylaşabiliriz. Herkes uykusuz, yorgun, üzgün. Kim varsa herkes sanki kendi memleketine kendi ailesi için çalışıyor.

Kadim şehir Hatay’ın kadim halkı acıları büyük ama hala aynı misafir perverlik aynı hoşgörü. Kimin yanına gitsek olmayan ekmeğini suyunu paylaşmanın derdinde. Köyleri geziyoruz insanlar bahçe sizin ne alırsanız alın diyor. Sanki bayramlaşmaya geldik ikramda bulunuluyor. Birçoğu imkânı olan şehirden bir süreliğine çıktı. Kalanlarsa imkanlar dahilinde hem yaşıyor hem çalışmalara katılıyor. Kimsede yorgunluğun adı alınmıyor. Herkes bir başkasının acısını paylaşıyor. Bölgede görevli yakınınız varsa arayın sorun ama nasılsın diye sorun orda herkes başkasının acısıyla dertleniyor.

Bütün Afet bölgesin de yardımların desteğin kesilmemesi lazım. Özellikle çocuklara çocuk her yerde çocuk her yerde masun onlar oyuncaksız, giyeceksiz, ayakkabısız kalmamalı. Deprem 6 Şubat’ta olmuştu. Herkes elinden geldiğince bir şeyler yaptı kışlıkları yolladı. Ama bölge güney olduğu için yaz çabuk geldi. Bizim orda olduğumuz gün sanırsam hava 25 dereceye yakındı. Çocukların hepsine yazlık malzeme lazım. Yazlık giyecek, ayakkabı ve oyuncak. En çokta hijyen malzemeleri afet bölgesinin her şehrine bol bol temizlik malzemesi gerekiyor. Eksiktir vardır bilemem ama bitiyor. Sonuçta taşıma su ile değirmen dönüyor sonu var.

Hatay ve diğer 9 şehrimiz aynı sorunlar çözümler aynı hepsi bizim parçamız hepsi öz kardeşimiz. Birde yollar cezalar ve vatandaşın tepkisi işe yaramış bütün dinlenme tesisleri lavaboları ücretsiz yapmış. Fiyatlar normale dönmüş bazen insanlığın hatırlatılması gerekiyormuş. Şehrine gittiğinde her şeye rağmen kuru ekmeğini paylaşan kardeşlerimiz için bezen hatırlatma lazım.

Ama hala önüne geçilemeyen bir sorun var bölgeden göç alan iller. Özellikle Adana, Mersin, Kayseri, Ankara ve daha birçoğu hala ev fiyatları fırsatçıların vicdanında hala aynı fırsatçılık. Doymayan bir nefis. Bitmeyen para hırsı anlaşılmayan bir duygu. Bir an önce düzenlemeler gelmeli bir an önce eksikler giderilmeli. Hatay şahsi meselemiz. Antep Gazimiz. Maraş Kahramanımız. Adana, Diyarbakır, Osmaniye, Kilis, Adıyaman, Şanlıurfa, Malatya hepsi bizim evimiz hepsi yurdumuz parçamız. Bizim insanımız öz kardeşimiz kardeşin kardeşe yardımı olmaz yapması gereken görevleri vardır onu yapar. Destek verir bizlerde insan olarak yaz kış desteğimizi kesmeyeceğiz yapmamız gereken tek şey yalnız değilsiniz diyebilmek…